Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Betül Güçlü’nün tüm kitaplarını okumuş biri olarak ilk çıktığı günden beri bu kitabını da okumak istiyordum. Betül her yazdığı kitapta o kadar naif aşkları ele alıyor ki insan hayran kalıyor. Her karakterini ayrı ayrı sevdiriyor. Hepsinin yeri çok ayrı.
Bu kitapta da birbirleri hakkında iyi düşüncelere sahip olmayan ve bunu mektuplarında iğneleyici bir dille dile getiren Ecrin ve Cemil Meriç’i okuyoruz. Başlangıçta iğneleyici şekilde başlayan mektuplar zamanla daha özel mektuplar haline geldi. Bu o kadar güzel ve yerinde oldu ki hiçbir şey abartılı değildi. İki karakterin atışmalarını çok sevdim. Yirmi birinci yüzyılda yaşayıp da birbirlerine mektup yazmalarına ise hayran kaldım. İnsanın sevdiğine mektup gönderesi geliyor. Mektuplaşmak zahmetli ama çok değerli bir şey bence. İkisinin mektuplarını okumak çok hoştu. İkili arasında başlayan aşk öyle naif öyle yalın ki insanı hiç sıkmıyor. Betül öyle güzel anlatıyor ki kitaptaki tüm duyguları içinizde hissediyorsunuz, sanki siz yaşıyorsunuz gibi oluyor. Kitaptan başımı kaldırdığımda gerçek dünyaya dönmem biraz vaktimi alıyor.
Kitabı çok severek okudum. Her bölümün başındaki kelimeler o kadar güzeldi ki. Bölüm isimlerinin bu kelimeler olmasına bayıldım. Bazılarını duymuştum bazılarını duymamıştım. Bana yeni ve anlamlı kelimeler kazandırdı.
Betül güçlü her kitabında kendini daha da geliştiren bir yazar. Bunu Sevgili Limon Çiçeği kitabında daha da iyi hissedebiliyoruz. Kitabı okumadıysanız bir an önce alıp okuyun.
Sevgi sanat mıdır?
•(Bence sevmek bilinç gerektirir ve öğrenmek,o bakış açısı ile bakmak gerekir.)
•Sorusu ile giriş yapıp, analizler ve karşılaştırmalar ile sonuca varacağınız , akıcı, kısa bir kitap.
•En başta sevginin temeline inerek başlıyor kitap. Aile içinde sevgi, Tanrı sevgisi,çevre sevgisi, kendini sevmek ve narsiszim arasındaki farklar... Sevgi nedir? Nasıl olmalıdır? Nasıl yaşanmalıdır? Neden sevgiye ihtiyaç duyarız? Sorularına cevaplar vererek devam ediyor.
•Kitaptan kazanacağınız sevgiyi nasıl yaşamanız gerektiğidir. Olgunlaşmış sevgi ve olgunlaşmamış sevgiyi anlamaktır.
•"Olgunlaşmış sevginin ,olgunlaşmamış sevgiden farkı;sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum."
•"Bir kadın bize çiçekleri sevdiğini söylese ama onları sulamasa, çiçekleri sevdiğine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması, gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir. Bu etkin ilginin bulunmadığı yerde sevgi olmaz."
•"Sevgi, kişiyi diğer insanlardan ayıran duvarları yıkan, onu diğerleriyle birleştiren, insanın içindeki etkin bir güçtür."
Ah Desdemona...
Spoiler içerir!
Othello kadar başarılı bir savaşçının, şüphe-kıskançlık gibi duyguları yenik düşüp neler yaptığını… Güven duygusunu nasıl yitirdiğini, üçüncü kişilerin sözleri ile nasıl zehirlendiğini okuyoruz bu tragedyada.
***
"Hayır, bir kez fırsat verdin mi kuşkuya
Karara da vardın demektir"
Şüphe ne büyük zehir. Yavaş yavaş işler ruhunuza. Uykularımızı çalar, gerçeği görmeyelim diye gözümüze perde çeker.
***
"Desdemona:
Ah..haksız... haksız yere öldürülüyorum!"
Ne kadar bağırsan da inanmıyor masumiyetine Othello. O kadar inanmış ki suçlu olduğuna. Güzel bir sevgiyi ve masum bir kalbi şüpheyle kıskançlıkla yok etmiş. Peki, kim daha çok sevmiş? Son anında bile Othello'yu düşünen Desdemona mı, yoksa üçüncü kişilere inanıp sevdiğine bütün kapıları kapatan Othello mu? Bence en büyük şüphe Otello'nun hissettikleri.
Ah Desdemona...Yazık oldu sana. Sana ve seni dinlemek yerine etrafındakilere kulak asan Othello'ya. Bu kitap bir kez daha gösteriyor ki sevdiğimiz insanlara önce güvenmeliyiz, onların sözlerini dinlemeli, bir karar vereceksek dinledikten sonra vermeliyiz. Hakikat her zaman zannettiğiniz gibi olmayabilir. O an zor gelse de gerçekle yüzleşecek kadar cesur olmalıyız. Yoksa pişmanlık ömür boyu yakamızı bırakmayacak. 'Beni duy ve dinle, çünkü en çok buna ihtiyacım var' diyen dillere sağır olmamak temennisiyle...
Klasik bir konuyu şiirsel bir dille anlatmış Shakespeare, keyifli okumalar..
Adı: Leyla ile Mecnun
Yazarı: Burak Aksak
Türü: aşk, roman, edebiyat
Sayfa: 270 sayfa
#kitapalıntısı
"Hırsız mı? Yuh! Ayıp ama ya. Aşk olsun. Ben öyle bi' insan mıyım?"
"Diyil misin?"
"Diyilim tabii. Performans sanatçısıyım ben."
Sevdiğine kavuşursan meşk, kavuşamazsan aşk olur. Kavuşamayan aşıklar bu çölde aralar sevdiğini. Kavuşanlarsa emlakçı emlakçı dolanır dururlar artık, 2+1 kombili.
Bu dünyada insan en çok sevdiklerini üzüyor.
"Al işte. Senin o ağzından çıkan lafa kulağın hiç mi hayret etmiyo? Ben kulak olsam utanırdım açıkçası.
#kitapyorumu
Klasik Leyla ve Mecnun hikayesinden çok farklı, aşırı sürükleyici ve akıcı bir kitaptı. Dizisine zaten hayrandım. Şimdi de kitabına hayran kaldım.
Sırf karakterleri -İsmail Abi, Erdal Bakkal, Yavuz- için bile okuyabilirsin. Çok içten ve kendine has karakterler. Dizide kültleşmiş olan replikleri görünce istemsiz olarak o oyuncular gibi okuduğum için kitap boyunca diziye tekrar mı başlasam diye düşündüm. Ama ne yazık ki üniversite sınavına hazırlanan bir öğrenci olarak bunu yapamam :( siz izlemediyseniz kesin izleyin. Yeni yayınlanan bölümlerini henüz izlemedim ama en kısa zamanda izlemek istiyorum.
Kitabın absürt ve kendine has anlatım tarzı başta biraz garip gelebilir, yazım yalnışlarıyla dolu görünebilir ama okumayı bırakmayın. Devam ettikçe alışacaksınız, hatta hoşunuza bile gidebilir.
Ah Levine...
Nasılsa herkes kitabın özetini yazdı. O nedenle sadece kendi hislerimi aktaracağım. Levine. Emin olun kitapta onun bölümlerini okurken aşırı keyif aldım, duygulandım ve hayallere kapıldım. Biliyorum baş rol Anna ama hiç umrumda değildi. Levine'in 'Sevdiğim ve diğer kadınlar' şeklinde kadınları ayırması, 'kusursuz bir varlık' gibi sevdiğine söylediği sözler beni taa içimden etkiledi. Ve kelimelerin baş harfleri ile birbirlerini anlamaları... 'Gibisi Olmayan Kadın' diye bir anı var lütfen aynen böyle yazıp okuyun, bana onu anımsattı. Birini böylesine güzel tanımak, anlamak ve özellikle tamamlamak. Herkese nasip olur mu bilmem ama olsun çok isterim ne yalan söyleyeyim. Bu arada duygulandım dedim ya üstte, harbi duygulandım. Dudaklarım büzüştü, gözlerim doldu 'ya nasıl böyle seversin be adam' diye içime dolan umut ve mutlulukla böyle oldum. Aga bee neyse darısı başımıza
On Üç Günün Mektupları
Cemal Süreya'nın, Zuhal Tekkanat ile evli olduğu dönemde Tekkanat'ın ameliyat için bir süreliğine hastanede bulunduğu dönem ona yazdığı mektuplar On Üç Günün Mektupları. Cemal Süreya'nın Zuhal Hanım'ı ne kadar sevdiğine ve önemsediğine birinci ağızdan şahit oluyoruz mektupları okurken. Oldukça sürükleyici, okurken edebi haz duyacağınız cinsten mektuplar bunlar. Ancak kitap sadece bu mektuplardan oluşmuyor. Cemal Süreya'nın 67-78 arasında Zuhal Tekkanat'a yazdığı bazı başka mektuplar da var kitabın devamında. Bu mektupların bana okurken diğerleri kadar keyif vermediğini söyleyebilirim. Daha günlük olayların, daha az çabayla aktarıldığı ve bende sürekli aynı şeylerden bahsediyormuş hissiyatı uyandıran mektuplardı bunlar. Ama yine de hem yer yer dönemin olaylarından hem de sevdiğim başka edebi kişiliklerden kısa kısa bahsettiği için okumaya devam ettim. Zaten oldukça hızlı okunuyor.
Mektup ve günlük okumak -hatta anıyı da ekleyebilirim- nedense bana ayrı bir keyif veriyor. Belki de o dönem Süreya-Tekkanat çiftinin yakın arkadaşlarının bile bilmediği bazı detayları, yıllar sonra biz yabancıların okuyor olması, sevdiğimiz edebi kişikiklerin özel hayatlarına dahil olmanın tadı başka gerçekten.
Mektup okumayı sevenlerin sıkılmadan ve özellikle ilk bölümdeki mektupları severek okuyacaklarını düşünmekteyim :')
