Sanki hiç derdimiz yokmuş gibi bir de Mücella'ya kahırlandık. Herkese koşup, başkalarının mutluluğunu sinesinde büyüten, tüm kederleri heybesine yükleyen ama karayemişin ardına geçemeyen Mücella. Adı Mücella ama birçok kız çocuğunun tam da kendisi. Okuyacağız, hayaller kuracağız, kendi bahçelerimiz olacak. Kötü de olsa kırmızı ve mavi halıların yerini değişeceğiz. Çünkü izlemek değil yaşamak istiyoruz. Nazan Bekiroğlu'nun okuduğum ilk kitabıydı ama son olmasını istemem kesinlikle. Gerçekçi, nahif ve samimi bir üslupla yazılmış bir roman. Karayemişi aşacak tüm kız kardeşlerime sevgilerimle. İyi okumalar ilerim herkese:)
