Uçuşan Etekler
Yazar 
John Berger kaybettiği eşi Beverly Berger'ın ardından, oğlu Yves Berger'le birlikte yazdığı bir ağıt:
Uçuşan Etekler Çizimlerle desteklenen; bu dünyadan "geçmişten geleceğe mesajlar taşıyan bir koşucu gibi geçen" bir kadına yazılmış;
sevgiliye, dosta, yoldaşa, çalışma arkadaşına, akıl hocasına duyulan özlemin anlatıldığı bir mektup...
Kitap sayfa sayısı az olmasına karşın,
İnsana derin duygular yaşatıyor.
Her insan doğuyor,büyüyor,yaşayıp günün birinde hayata veda ediyor.
Ebediyete inkikal edenlerin ardından ağıtlar, yazılıyor, anıları daima geride kalanlarda yaşıyor.
Sevdiklerini sonsuzluğa uğurlayan okurların kendi yaşamından kesitlerin canlanacağı dizeler olduğunu ifade edebilirim.
Hakkari'de Bir Mevsim kitabında
Ferit Edgü diyor ya;
"Ne kısa yaşıyor, ne uzun ölüyoruz. Oy ölüm sende ölesin."
Yine Asrın Ozanı, 
Aşık Mahzuni Şerif bir eserinde,
Korkulacak şey yok bundan
Kayalar kaçmaz yonsundan
Mezarımın başucundan
Nice yüzbin sene geçer diye...
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Yürürken Aura'nın yanımda olduğunu hayal ediyorum hala. Bazen onun elimi tuttuğunu düşlüyor, elimi biraz yana doğru uzatarak yürüyorum.
Ölümünden sonra rüyamda Aura'nın bana sarıldığını gördüm, yeniden birinin bana sevgiyle sarıldığını hissettim. Gracias, mi amor. Te amo.
Yanındaysa, ona sıkı sıkı tutun, sakın bırakma, diye düşündüm, yaşayan herkese tavsiyem budur.
Kokusunu içine çek, burnunu saçlarının arasına göm, adını söyle. Adı her zaman bu olacak. Ölüm bile bunu değiştiremeyecek