Özlüyor insan herşeye rağmen
Kimi zaman özlem duygusunu
Kimi zaman özlenen özü
Kimi zaman özlemle geçmişi
Özlüyor insan herşeye rağmen
Acısı tatlısı demiyeceğim
Acı tatlı duyguda bir benim için
Bütün kelimlerimle yürüyeceğim sana, ne kadar kendimi kadırsam dahi beceremiyeceği mi bildiğim halde. Özledim kelimesinin zorluğu zaman geçtikçe dahada ağır olduğunun farkıdayım. Ne gelir elden kendime söz geçiremiyorum. Gün geçtikçe gözlerim yaşarmıyor yalancı gülümsemelerimi daha büyükçe yapıp diğerlerini değil kendimi kandırıyorum ve malesef beceriyorum yaşantım boyunca bilgimce ilk bu derece başarılı oluyorum bundan derin üzüntü duymam gerekirken sevinç hıçkırıkları atıyorum.
Niçin öldün Nazım?
ne yaparız şimdi biz
şarkılarından yoksun?
Nerde buluruz başka bir pınar ki
orda bizi karşıladığın gülümseme olsun?
Seninki gibi ateşle su karışık
“Paylaşalım sevinç ve kederi…
Her şeye cüret edelim…
Her şeyden önce uzak durulacak olan
Hiçbir şey söylememektir,
Hiçbir şey istememek,
Ve hiçbir şey yapmamak.”
Ne çok özlem, ne çok hüzün, ne çok sevinç birikmiş meğer..
Ama hepsi aynı kapıya çıkıyor sonunda.
İnsan dediğin sevdiğini yanında istiyor işte!
Sevdiği herkesi.. Mesele bu.
Çemberimde Gül Oya
Huzur istersen zahmet ile birlikte gelir.
Sevinç istersen kaygı ile birlikte bulunur.
(Yusuf Has Hacip)