Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bozulup dağılan bir kitleydim. Sanki hep bu vaziyetteydim ve böyle olacağım: Acayip, uyumlu olmayan bir karışım...
Beni teselli eden tek şey, ölümden sonra yok olma ümidiydi. Orada yeniden hayata gelme düşüncesi, beni korkutuyor ve yoruyordu. Daha içinde yaşadığım dünyaya bile alışamamışken, başka bir dünya benim ne işime yarardı ki? Bu dünyanın bana göre olmadığını hissediyordum. Burası bir avuç hayasız, yüzsüz, dilenci fıtratlı, ukala, kabadayı ve gözü gönlü aç insanın yeriydi.
Sayfa 66
Okur Takip Önerileri
Hayatta, tıpkı cüzam gibi, ruhu inzivada yavaş yavaş yiyen, kemiren öyle yaralar vardır ki. Bu dertler kimseye açılacak türden değildir. Çünkü herkes bunlara az rastlanan, acayip şeyler olarak bakar.
Sayfa 5
Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar