Gün batımı...
Her an biraz daha anlıyorum o kısa ve hüzünlü geçmişin izlerini... Epeydir tek eğlencen , oturup gün batımını izlemek olmuş demek. Bunu daha dördüncü günün sabahında, "Günbatımını izlemeye bayılırım. Haydi gün batımını izlemeye gidelim" dediğinde anladım.
"Ama bunun için beklememiz gerekir", dedim
"Beklemek mi ? Neyi ?
"Gün batımını . Daha erken"
Önce şaşırmış gözüktün. Sonra da bastın kahkahayı. " Yine kendi gezegenimde sandım kendimi" dedin.
.....
Oysa senin gezegeninde sevgili küçük prensim, yapacağın tek şey, iskemleni biraz kaydırmak. Böylece dilediğinde günün bitimini, karanlığın çöküşünü izleyebilirsin...
"Bir gün", demiştin bana, "gün batımını kırk dört kez izledim!".
Sonra da "Biliyor musun" diye ekledin.
"İnsan gün batımını çok üzgün olduğunda seviyor."
"O sırada çok üzgün muydun?" , diye sorduydum. "Hani şu kırk dört gün batımı izlediğinde?"
Ama küçük prens hiçbir söylemedi bu soruma karşılık.
Sayfa 5 - Can YayınlarıKitabı okudu
Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı, paylaşacak hiç bir şeyimiz yok. Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım, sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım, kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda... Bir
Çok güzel sevmiş helal
youtu.be/UYCwB-pOb_g
Lisede ilk günümdü.okulun girişinde panoda asılı olan listede sınıfımı ararken rastladım ilk defa ona.Parmağıyla aşağı doğru listeyi yoklarken istemsiz bir şekilde parmağının,elinin zerafetine dalmış gözlerim.O kadar naif o kadar masum bir yüzü vardı ki bir türlü gözlerimi alamadım ondan.Öyle ki liste sırasında