küçükken okudum mu, emin değilim. güzel ve de özel bir adaş, burçdaş, yoldaşdan en anlamlı armağan olarak geldi ellerimden önce kalbime uğrayarak.
"penceresi kadardır insanın dünyası.
çiçekli ve sonsuz pencereler dilerim..."
"yollara düşür rabbim şeyma'yı :)" notuyla.
şuraya birkaç alıntı bırakayım:
"minnacık yüreği, sürekli ışığın ve aydınlığın özlemiyle doluydu."
"dünya, şu kara kayanın çevresinde dolaştığımız dereden mı ibaret?"
"başka türlü bir dünya var mı bu derenin dışında?"
ne küçük ne kara ne de bi balıktım.
fakat kendimi onun gibi yollarda buldum.
şeyma'mın da duasıyla yollara düştüm; yoldan çıkmamak, yolda kalmamak ve de daima yolda olmak duam.
keyifle, umutla, huzurla okunacak minik masal.
