"Öğret bana nasıl unutulur düşünmek"
Sayfa 13 - türkiye İş bankası kültür yayınları
"gitmeliyim demek. bir zerdalinin dalından kopması gibi çığlık çığlığa. ama sesimi yakılayan bir vadi yoksa, bir sesim yok demektir. o halde ölgün harflerle gitmeliyim. o halde, artık sana değil, kendime seslenmeliyim;
-sen ki yoksun aşkın levhasında. patikalara benzeyen sokaklara döktüğün yüzünde kıraç bir tarlanın teni var. hatırla bir gecede bir geceyi özlediğini, bir ceylanın pınara indiğini. suç yok turnaların güneye bakmasında. ellerini ıslatan nehirlere müteşekkir olmalısın. bilmeli, hatta öğrenmelisin ki hayat, iri laflara gelmez onun hakkında, sakın ha, bir şey söyleme.
her aşk büyütür seni, hele bu ilk aşkınsa. daha iyi anlarsın bulutların ovaya dağılan dilini. bir güvercinle göz göze gelirsin bir vakit, o ana ikindi diyecekler, karşı çıkmamalısın. bir sokak köpeği anlayacak seni, dizlerindeki başakların uykusunu bölecek "beni de sev" diyerek. keder, bilmenin ilmidir, "keder ilmi" diyecek biri, anlayacaksın.
bu gövdeyi attığın bir kuyudur aşk, ki sen Yusuf değilsindir hiç, hatta kurtsun. o gömleği kanına banacaklar. iyidir bu Yusuf olmaktan. kusur;güzelliğin kendisidir. öğreneceksin.
izin verme hiçbir şey avutmasın seni. kurusun ucuz şarapların masalardaki izi. duyulsun sabaha yürüyen karıncaların telaşı. her renk bir sözdür diye bilinsin. kendini kuytulara çekip yarasını şevkle yalayan vahşi bir hayvan gibi acele etmeden iyileş. aşk senin emeğindir.
döneceğin bir kapı yoksa gitmeyi öğrenmelisin. gittiğin yol sana çıkacaktır! "
Sayfa 167 - dara yayınevi
Okur Takip Önerileri
"ışığı demleyen gülüşler arıyoruz
çocukluğu ceplerimize yerleştiren yemişlerle"
Sayfa 38 - Manos yayınevi
"çamurda çatlayan elimin acısıyla geldim sana
çocukluğu bir kez daha bahçe duvarına yerleştir diye geldim sana"
Sayfa 33 - Manos yayınevi
"büyüyor bir şey. bir ağırlık olarak
suyun ters, ötmeyen uçmayan kuş olmayanın tersi olarak
bir şey büyüyor
dağın sezgisibe gittim ormanın imkanında
bekleyişle karşılaştım"
Sayfa 26 - Manos yayınevi
"ışığın avareliğine sığınıyor yıldızlar
ışığı düşününce
yıkılıyor karanlık"
Sayfa 19 - Manos yayınevi
"yürüdüm seni geride bıraktım
mum yanıyordu ve ben erimeyi bıraktım"
Sayfa 18
"bu suskunluk basamağında ben dünyaya niye vardım?"
Sayfa 14 - Manos yayınevi
"ben bahçedeyim ve bakmayı öğreniyorum
bir ağaç devriliyor yaprağın ne önemi var
perde çekiliyor, kuşun kanadına tökezliyor hava
bir şeyler hücum ediyor aklıma:
kapanmayan kapının çıkardığı direnç sesi
doğmuş olmanın kimi tabirleri...
bırakalım caddenin kalabalığı göğe yükselsin
bırakalım güneş gece de gelsin
ama ışık yorgun gölge ölüme ilişiyor
aşk sadece bir ihtimal.
aşkı yaşayamadıktan sonra
hayatın ne önemi var! "
Sayfa 76 - Manos yayınevi
“konuşunca
konuşunca ilk kez gördüm ilk kez
çınar ağacının altından geçerken
ilk kez yapraklara basıp yürürken
çıtırdıyla güzelleşen uykuların ucundan
yavaş yavaş gördüm sessizlik çok doluymuş
çok yalnız çok habersiz...
şiirimle hayat arasında bir savaş var!
mehtapla gün arasında su ile buz arasında
yeryüzünün ellerine bahçeler düşüren
bir savaş var!
zaman aksıyor, yağmurun sesine öykünüyor taş
güvercinlerin adsız çırpınışları baharı demliyor
aşinayım bu uçmama konusuna
açıp korkmamak çiçekler gibi
akıp gitmemek su gibi rüzgar olup
şafağın yükünü olmamak gibi
aşinayım ben boy verdiğim yerde yanmak kanununa
benimle hayat arasında bir savaş var! “
Sayfa 79 - manos yayınevi
"ne önemi var uçmanın
kuş tüyü bende gökyüzü bende
gülüşünle yıkanan kalp atışı bende"
Sayfa 14 - manos yayınevi
"...
suyun kokusu olur mu hiç
akan suyun kokusu vardır burada
yüzümü yıkamam gerekir, boynumu, bileklerimi
ayaklarımı yıkamam gerekir
serinlik suyun neşesidir
sakinlik ise ağacın gururu
serinlikle sakinleşir benim ruhum
unutmalarla büyümüş ruhum
fakat hararetle uygun değildim
zamana uygun değil
devamlılık durmuş gibi
devamı gelmiyordu burada
önce ile sonraya göre devinim sayısıdır
der ya, eski Yunanlı
her çağ kendi deviniminden dolayı saygılı
bir devamlılık bulur kendine
fakat çağa uygun değildim
devimine uygun değil..
geçemiyordum bir fırsattan diğerine
devinim durmuş, bir muştu yok
dağın yüksekliğinde bir nefes bulurum kendime
... "
Sayfa 11
"Yabancılara duyulan nefretin, daima, insanın kendisine duyduğu nefretle bir ilişkisi vardır. Eğer insanların, neden başka insanlara acı çektirip, onları aşağıladıklarını anlamak istiyorsak, önce kendi içimizdeki tiksindiğimiz şeylerle uğraşmalıyız;çünkü bir başkasında gördüğümüzü sandığımız düşmanı, ilk olarak kendi içimizde aramamız gerekir. İçimizdeki bu parçayı, bize onu hatırlatan yabancıyı yok ederek susuturmak isteriz. İçimizdeki, bize yabancılaşmış parçamızı, ancak bu şekilde uzak tutabiliriz. Ancak bu şekilde, duruşumuzu korumayı sürdürebiliriz. "
Sayfa 9Kitabı okudu
