Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Melike
@sielnaranjo
I can't talk about who I am. I'm inside it. How can you describe somethin' you're inside of?
4810 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
kimse “ötekinin beni”ni sevmez!... Çinliler de sevmez, Ulahlar da sevmez, Saksonlar da sevmez, Berberiler de sevmez!... her yerde aynı bok!... aynı bok derken bildiğimiz bok!... yani herkes kendi bokunun kokusuna katlanabilir...
TANRI buyrukları, ruhumu ağrıttınız.
Saatlerin darlığını, zamanın tek boyutluluğunu anladıkça tüylerim ürperiyordu; bir incecik çizgiydi bu, ben geniş olsun isterdim, arzularım bu çizgide koşarken birbirlerini çiğniyorlardı ister istemez. Yalnız şunu, ya da yalnız bunu yapmıyordum hiçbir zaman. Şunu yapmayagöreydim, bunu yapmadığıma üzülüyordum, çoğu zaman da birşey yapmayı göze alamadan kalakalıyordum, delicesine, kollarım hep açık gibi, sarmak için kollarımı kapayınca yalnız birşey sararım korkusuyla hep açık gibi.
Okur Takip Önerileri
Senin için kendi ailen kadar, kendi odan kadar, kendi geçmişin kadar tehlikeli bir şey yoktur.
Ne kadar süreceksiniz, bekleyişler? Siz bitince yaşayacak kadar bir şey kalacak mı bize? - Bekleyişler! neyin bekleyişleri? diye haykırırdım. Bize bizden doğmayacak ne gelebilirdi ki? Bizden bizim daha önce tanımadığımız ne çıkabilirdi ki?
İnsansal yaşamın mümkün olan en uzağa giden bir deneyim olduğu kişiye..
Ben, düşüncemi dile getirmek istemedim ama ayırımsızlığın içinden senin düşündüğün şeyi ortaya çıkarmada sana yardımcı olmak istedim.
Sen benden, sağ bacağının sol bacağından farklı olmasından daha fazla farklı değilsin ama bizi birleştiren şey, CANAVARLAR DOĞURAN -AKLIN UYKUSUDUR .
Bu devasa girişim dünyasında, önemsiz anın içindeki kesin bir kaybedişten başka bir amacı olan bir şey yoktur. Şeyler dünyasının, içinde çözüldüğü gereksiz evrenin içinde hiçbir şey olmaması gibi, çabalar birikimi bir anın boşluğu yanında hiçbir şeydir. Boş sözcüğünün küçültücü değerini doğrulayan, zamanın kaybolup gidişi korkusuyla değersiz işlemlerin içine gizlice giren özgür ama bununla birlikte boyun eğen andır.
Bilim eksiksiz başarısı içinde insanın kendinden uzaklaşması işlemini tamamlamış ve bilim adamı kişiliğinde tüm yaşamın gerçek düzene indirgenmesini gerçekleştirmiştir. Böylece bilgi ve etkinlik, aynı anda birbirine bağımlı olmadan gelişerek tamamlanmış gerçek bir dünyanın ve bir insanın gerçekleştirilmesini başarmışlardır. Bu dünyanın ve bu insanın karşısında içten düzen ancak uzatılmış kem küm etmelerle temsil edilebilmiştir. Bu kem küm etmeler, genel olarakbgerçeklik ilkesine karşı içtenlik ilkesini koyma özelliğine sahip olmaları nedeniyle hala eşi az bulunur bir gücü ellerinde tutmaktadırlar, ama onları benimseyen iyi niyet her zaman düş kırıklığının izini taşımaktadır. Bu sesler ne kadar cansız! Kayışları insanı, gerçeğin net ifadesi önünde savunmasız bırakıyorlar! Otorite ve gerçeklik, tamamen, şeyin, üretimin ve üretilen şeyin bilincinin yanındadır. Kalan her şey yalandır ve karışıklıktır.
Kaybedilen içtenliğin binlerce yıllık aranışı, işlemsel yolların geçiciliğinin bilincindeki ama kendine ait yollarla içten olmayacak şeyi daha fazla arayamayan üretici insanlık tarafından terkedilmiştir.
İnsanlar şöyle demeye başlamışlardır 'Üretici güçleri git gide artan bir dünya kuralım. Maddi ürünlere olan gereksinimlerimize git gide daha fazla yanıt veririz.' Kendisinin bağımsız şey insanı haline gelmesiyle insanın hiçbir zaman yapmadığından daha fazla kendinden uzaklaşmasına duyarlı hale geliyor. Bu tamamlanan ayrılış, yaşamını kararlı bir şekilde, artık yönetmediği ama sonuçlarının onu korkuttuğu bir devinime terkediyor.
Yalnızca tutkunun ve boşalmış bir şiddetin zevkinin yönettiği bir intikam tanrısaldır. Hukuksal düzenin yeniden kurulması öz olarak kutsal-dışı gerçeğe bağımlıdır. Böylece aracılığın ilk olabilirliği, iyiliğin bir tanrısının istisnai olarak kayıcı doğasını gözler önüne sürer tanrı şiddeti şiddetle bertaraf ederken tanrısaldır (tanrısallığının zorunlu aracılığı olan dışlanan şiddetten daha az tanrısaldır), ama iyilikle ve akılla zıtlaştığı ölçüde tanrısaldır; ve eğer saf akılcı bir ahlaksallıksa, bir ismin tanrısallığından ve dışarıdan yokedilmemiş şeyin sürme eğiliminden ona kalan şeyi elde tutar.
İkiliğin temel zayıflığı, şiddete meşru yeri yalnızca saf aşkınlığın, duyarlı dünyanın akılcı dışlanması anında sunabilmesidir. Ama iyiliğin tanrısallığı bu saflık derecesinde tutunamaz gerçekte duyarlı dünyanın içine yeniden düşer. Bu tanrısallık, mümin tarafında, içten iletişimin araştırılmasının konusudur ama bu içtenlik hiçbir zaman giderilemeyecektir. İyilik şiddetin dışlanmasıdır ve şiddet olmadan ayrık şeylerin düzeninin kopuşu, içtenlik olamaz iyiliğin tanrısı şiddeti dışlamasını sağlayan şiddetle sınırlıdır ve aslında kendisinde eski şiddeti koruduğu, dışlamanın kesinliğine sahip olmadığı ölçüde tanrısaldır, içtenliğe ulaşabilirdir ve bu ölçü içinde iyiliğin gerçeği olan akıl tanrısı değildir. İlke olarak bu, ahlaksal tanrısallığın kötülük yararına çöküşünü içerir.
Aşkınlık olan verili içtenliğin mutlak yadsınmasına tutunan içtenliğin aşkınlığının paradoksu içinde uç bir erdem vardır. Bunun nedeni verili içtenliğin her zaman yalnızca içtenliğin bir zıttı olmasıdır, çünkü verili olmak zorunlu olarak bir şey biçimindeki varlıktır. Bu çoktan, zorunlu olarak içtenliğinin ayrı olduğu bir şey olmaktır. Aslında kaybedilen içtenliğin bulunduğu yer şeyler dünyasının çıkışındadır.Ama gerçekte şeyler dünyası kendi başına bir dünya değildir ve saf bir kavranılabilire doğru olan saf aşkınlık (aynı zamanda uyanışın içinde bir kez saf kavranılamayan olan) duyarlı dünyanın içinde hem çok fazla tamdır ve hem de güçsüzdür.
Gururlu birey, sürenin yadsınmasını sürekli hale getirme konusunda çelişkili bir istence sahiptir. Böylece gücü bir açıdan yalan söyleme gücüdür. Savaş gözüpek bir ilerlemeyi temsil eder ama bu ilerleme düşük niteliklidir bireyin çok fazla değer verdiği şeye kayıtsız olması ve hiçbir şey olarak değerlendirilmekten gurur duyması için güç ka dar saflık -veya aptallık- gerekmektedir.
İnsan, karanlık bir şekilde belirsiz içtenlik olduğu şeyi kaybeden veya hatta fırlatıp atan varlıktır. Bilinç, eğer rahatsız edici içeriklerine sırtını dönmemiş olsaydı uzun sürede açık hale gelemezdi, ama açık bilinç kendisinin gizlediği şeyin arayışı içindedir ve bu şeye yaklaştığı ölçüde onu yeniden gizlemek zorundadır. Tabii ki sakladığı şey kendinin dışında değildir, nesnelerin açık bilincinin sırtını döndüğü şey, bilincin karanlık istencidir.
İnsan zannedildiği gibi bir şey değildir çünkü korkar. Eğer birey olmasaydı korkusu olmazdı ve korkusunu besleyen şey, öz olarak birey olmasıdır.