“Evet. Ben hep insanlarca aptal yerine konula konula ömür geçirdim. Yine de vicdan sahibi insanlar için kandırılmak kandırmaktan daha iyidir. Her meslekte, elden geldiği kadar haksızlıktan kaçınmak, görülen iyiliğin kıymetini bilmek gerekir.”
Eski bir tarihçinin dediği gibi: Her kahramanın sakladığı bir yüzü vardır.
Televizyon için hakkında bir belgesel hazırladığım ressam Edouard Pignon’un anekdotunu hatırlıyorum. Zeytin ağaçlarının gövdelerini resmederken bir çocuk geçiyormuş; tablosuna baktıktan sonra, ona: “Bu yaptığın hiçbir şeye benzemiyor” demiş. Pohpohlanan Pignon: “Bana iltifatların en güzelini ettin, başka hiçbir şeye benzemeyen bir şey yapmaktan daha zor bir şey yoktur.”
Okur Takip Önerileri
Öyle görünüyor ki talihsizlikler beklemeyenlerin başına geliyor. O zaman, başına gelmemesi için beklemek lazım…
Yalnız kafanızla yazmak istiyorsunuz. Düşünmek için kalpsiz olmak gerekir, sanıyorsunuz. Hayır, düşünmeyi besleyen sevgidir. Düşen adama el uzatın, mahvolan bir adamın haline ağlayın, onunla alay etmeyin. Sevin onu! Onda kendinizi görün ve ona kendinizmiş gibi bakın.
Toprak ne kadar verimli olursa onu ekmekteki başarısızlık o kadar affedilmez olur.
Zaman kırılamaz; o bizim en ağır yükümüzdür. Ve önümüzdeki en büyük iddia da o yüke rağmen yaşamaktır.
Dostoyevski bazı şeylerin arkadaşlar dışında kimseye söylenmeyeceğini; bazı şeylerin arkadaşlara bile söylenmeyeceğini, bazı şeyleriyse insanın kendine bile söylemediğini söylüyor!
Kendilerinden hoşlanmadıkları halde başkalarını, kendisi hakkında iyi düşünmeye ikna edenleri çok gördüm. Bunu başardıklarında kendilerini iyi hissediyorlar. Ama bu yanlış bir çözüm. Bu başkalarının otoritesi altına girmektir. Sizin göreviniz kendinizi kabul etmek; benim kabulümü kazanmanın yollarını bulmak değil.
“Ümit mi? Ümit kötülüklerin en büyüğüdür çünkü eziyeti uzatır.”
“Doğru seçimin yolu ancak hakikatin güneşinde açılır. Başka türlüsü mümkün değildir”
Benim görüşlerim devamlı kayma halindedir. Ama granite yazılmış cümlelerimden biri şudur: ‘Kimsen o ol.’
Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikatini aramasıdır! İnsanın kendisini sorgulamasından daha kutsal ne olabilir?
Acaba çevreme bakmayarak ömrümün ne kadarını boşa geçirmişimdir? Daha doğrusu, bakıp da görmeyerek?
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?