Kararımın doğru olup olmadığını, kesin olup olmadığını araştırmıyordum artık. Bundan böyle mutluluğun peşinde koşacağıma ve mutluluğa kavuşacağıma da söz verdim içimden.
Ne kısır, ne kuru, ne anlamsız bir yaşantı! Bir başka insanla gerçekten anlaşabileceğimden, iki kişi arasında bir anlayış doğabileceğinden de artık umudu kesmiştim.
" 'Suçluluk olmamalı.' Zayıfça gülümsedi. 'Ben ne istersem onu yaptım. Sen yalnızca bir taştın. Taş gerekir ki yol döşensin, yoksa insan nasıl seçer kendi yolunu?' "