Kimi geceler derin bir uyku çeksem de her sabah aynı uyuşukluğu hissediyordum, üzerime bütün gün süren bir rehavet çöküyordu. Artık değiştiğimi duyumsuyordum. Engel olamadığım, tuhaf bir hüzün sarıyordu beni. Önümde ölümün kasvetli düşünceleri açılıyor, yavaş yavaş mahvolmakta olduğuma dair bir düşünce beni usul usul ve her nasılsa, tatlı tatlı ele geçiriyordu. Bunun yarattığı ruh hali hüzünlü olsa bile, aynı zamanda güzeldi de.