Daha görülecek hesabımız olduğundan bu halk düşmanlarıyla, buna dikkat ediyorum, delirmemeye.
Onlar engerekler, çıyanlar, kan emiciler, katiller ve uşaklardır. Bizse halkız, işçiyiz, yoksul köylüyüz, aydınız. Yani hayat bizden yanadır, yarın bizlerden yanadır.
İyiyim. Ama nasıl bir iyilik? "Çakı gibiyim" diyemem. İyiyim işte. İçimi titreten hiçbir sevinç yok, başımı döndüren hiçbir mutluluk, derinden gülmeleri unuttum. Ama iyiyim. Üzüntüsü ve sızısı biraz kesildi ömrümün. Kimbilir kanım başka akıyor belki damarlarımda. Kimselere serzenişte bulunmayacak kadar katılaştı içim.
Sinan Cemgil ölümsüzdür.
***
Eskiden hep şunu düşünürdüm: Taylan Özgür öldüğünde hayatın nasıl gene yürüdüğüne şaşar demek böyle olacak derdim. Senin ölümün gelirdi aklıma, yer yerinden oynar gibi gelirdi.
***
Sayfa 63 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
***
Susmak gerekiyor oysa. Düşüncelerini yazıya dökmemek gerekiyor. Gökyüzünden, çiçeklerden, denizden dem vurmak gerekiyor. Bense bunu yapamayacak kadar yorgunum.
***
Sayfa 45 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
***
“İnsan ancak evinin içinde yalnız” diye başlıyor Marguerite Duras yazıya. Dışarıda yalnız olunmayacağını söylemek bu. Zaten de “ İnsan parkta yalnız değil. Ama evin içinde öyle yalnız öyle yalnız ki ara sıra kayboluyor” diyor.
***
Sayfa 19 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu