Camdan bakan dışarısını görür, aynaya bakan kendini. Cam bir kere sırlandı mı aynaya döner. İnsan da sırlarına baktı mı, kendi gerçekligini görür. Kendini tanımak isteyenin, sırlarına bakması yeterlidir.
Çektiğim Çileler Gücümdür
Karlarım yağmadan kırlandı
Sustukça sustu o sırlandı
Garipti sessizdi horlandı
Çektiğim çileler gücümdür
Görmezden gelme ha yanarsın
Düştüğünde beni anarsın
Dert çalsın kapını anlarsın
Çektiğim çileler gücümdür
Meşrebini bulmuş adammış
Bal dolu kovana dadanmış
Salları yürütmüş damlaymış
Çektiğim çileler gücümdür
Benden alıp bana satanlar
Kendi derdine dert katanlar
Taşlarla inciyi tartanlar
Çektiğim çileler gücümdür
Gökhan ER
I 23 Ekim 2023 I
“Ölen Hayvan imiş, Âşıklar ölmez,”
Tekkelerde ve ilim dergahlarında vefat eden insan için “göçtü” deniyor mesela. “Ölen hayvan imiş, âşıklar ölmez,” diyor Yunus Emre Hazretleri...
Yine irfan kültürümüzde toprağa verilen için “sırlandı” deniyor.
Hatta “çeyizlendi” diye bir deyim var...
İnsanın kefenlenmesi, çeyizlenmesi şeklinde ifade buluyor.
Bu sebeple Hz. Mevlânâ, “düğün gecesi” diyor...
İnsan olan sırlanıp çeyizlenerek vefat eder; düğün gecesine varır...
Ayağı yalın üstü kirli zihni temiz çocuklar devrinden geldik.Herkese saygı sevgi yardım bilinciyle büyüyen.Yaralı canı yanmış devrin izlerini taşıyordu sevgi gülüşleri.Hepsinin görevi vardı.Gülmek eğlenmek beraber olmak gibi.Statusü yoktu sofraların.Paylaşmaların.Herkes imkansız o bir oda da idi.Konuşmayı öğrendikçe kelime lobilerinde ayrisiyor ayriliyorduk.Uzaklastıkça mutlu olundu daha azdık mutlu sanıyorduk hep daha fazlası vardı.Yürümuyor kosuyormusuz meğer yorulunca anlıyor insan.Beziyor.Mucize mi,imkansız bir o kadar değişmiş hırslanmış amacına uygun.İleriye baktıkça kararan yoldan geride bırakilan aydınlikta kaldı gözleri.Her şey tam gibi şimdi eksik yok.Sırrımızda sırlandı.Yenildik bezdirildik işde hayat tecrübesi dedikleri yasamayı biz öyle öğrendik.Düşman değiliz pişman değiliz.kabullenmişiz....
~ Hikmet Anıl Öztekin ~
Sırlandı,
Öyle deriz biz.
Bitti demeyiz.
Sonu olan, son bulur.
Sonsuz son bulunmaz.
Bizim muhabbetimizin sonu Hakk’a çıkar,
Hakk’a çıkan muhabbet son bulmaz.
irfan Kültürümüz-İnsan olan sırlanıp çeyizlenerek vefat eder
Tekkelerde ve ilim dergahlarında vefat eden insan için “göçtü” deniyor mesela. “Ölen hayvan imiş, âşıklar ölmez,” diyor Yunus Emre Hazretleri...
Yine irfan kültürümüzde toprağa verilen için “sırlandı” deniyor.
Hatta “çeyizlendi” diye bir deyim var...
İnsanın kefenlenmesi, çeyizlenmesi şeklinde ifade buluyor.
Bu sebeple Hz. Mevlânâ, “düğün gecesi” diyor...
İnsan olan sırlanıp çeyizlenerek vefat eder; düğün gecesine varır...
Hatt-i mim (Tahattur)
Bir bağdaş lezzeti ister gibi diz dizeden,
Göz kapalı, çokça şey gördük o hadiseden.
Kapı sırlandı bir an, kilit sesiyle üç tık
Çağdan çağa seyyahlar yola namzettir artık
Taş taşa değdi, taş avuçta soldan sağa mim,
Her inşirahına bengisu tatmış gibiyim.
Nakkaş elinde soluklanırken yorgun nefes,
Birkaç diz öteden duyulur birkaç hırçın ses.