"Gidecek misin?"
"Nereye?"
"Saklıkuyu denen yere."
"Bilmiyorum, henüz düşünmedim."
"Hiçbir şeyi bilmiyorsun değil mi Orhan? İnsan bilmeyince daha mutlu oluyor belki de. Düşünüp keyfini kaçırmaktansa bilmemek daha iyi.
Sayfa 33Kitabı okudu
Fakülte işlerini ne yapacaksın Orhan?
Bilmiyorum anne. Hayatını bir düzene sokacak mısın Orhan? Bilmiyorum anne. Beklediğin bir şey mi var Orhan? Bilmiyorum. Saklıkuyu neresi Orhan? Bilmiyorum. Rahmetli baban olsaydı o bilirdi. Senin için de, benim için de, abin için de çırpınır, gerekirse bir şeyleri feda eder ve bilmesi gerekeni muhakkak bilirdi. Ama o gidince, biz bilmediğimizle kaldık, anlatacak kimse de yok. Adamcağızın yükü ağır geldi tabii, taşıyamadı, gitti."
Sayfa 33Kitabı okudu
Beni nasıl gördüğünü merak ediyordum, birkaç defa dilimin ucuna kadar geldiği halde sormaktan vazgeçmiştim, duraksamamın nedeni çekingenlik yahut adamın vereceği ters bir tepki değildi, söyleyeceklerine hazır olmamaktan korkuyordum.
"Misal" dedi, "senin de içindeki karmaşanın üzerini örtmek için konuşmaya ihtiyacın var. Buraya kadar susmaya gücün yetti, yol uzayınca senin de takatin tükendi. Tek başına taşıyamayacağın kadar ağır bir yükün var demek ki."
"Çok belli ediyorum herhalde."
"Bir de bu mevsimde dışarıdan Saklıkuyu'ya gelenlerin genellikle ruhunda inceden de olsa bir yara vardır. İnsanın kalkıp da kendini Saklıkuyu'ya atması boşa değil."
Kendini Saklıkuyu'ya atmak diye çınladı kulağımda, sohbeti sürdürecek güç bulamadım. Yeniden sustuk.
Sayfa 80Kitabı okudu
"Göründüğü gibi değildir."
Elimde olsa adama bağırıp beni geri götürmesini isteyecektim. Daha Saklıkuyu'ya adımımı atar atmaz kararımı vermiştim, burada olabildiğince az kalıp evime dönecektim.
Çünkü eve dönmenin kendi irademe bağlı olduğunu sanıyordum.
Meğer ne büyük yanılgıymış!
Sayfa 85Kitabı okudu