“ İnsan ruhu, dayanıklılığının sınanmasıyla tabakalanan bir deri değildi. Duyarlı, nazik, içli bir zardı. Bir şok anında yaralanır, örselenir ve bunun izlerini hep taşırdı. Bu durumda acı, hastalığa dönüşürdü. Her seferinde daha tehlikeli bir biçimde, hiçbir belirti vermeden depreşir, kendinden beslenirdi. “
Sayfa 153 - Doğan KitapKitabı okudu
Sadece tek bir arzusu vardı: Uyumak ve bir daha uyanmamak.
Sayfa 271Kitabı okudu
Ellerimizin arasından kaçıp gitti. Bunu kabul edelim.
+ Aslında, kokuşmuş herifin tekidir.
- Dost olduğunuzu sanıyordum.
+ Dost olmak, açık sözlü olmaya engel değil.
Bazen hatırlamamak iyidir.
Sayfa 263Kitabı okudu
hep aynı nakarat geçerliydi: İyi olan kazanır.
Sayfa 47Kitabı okudu
+ Peki ya katil? Tam olarak nasıl birini arıyoruz?
- Soğukkanlı, acımasız, başkalarını kullanmasını bilen biri.
+ Umarım benim eski karım cinayet sırasında başka yerde olduğunu kanıtlar.
Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı. Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı.
Sayfa 153Kitabı okudu
Denizi görmek istiyorum.
Sayfa 236Kitabı okudu
Umut insanı hayata bağlar.
Sayfa 486Kitabı okudu
Birbirlerine aşık insanlar görmeye dayanamıyordu.
Sivil giysiler askerlerin üstünde farklı durur.
Sayfa 373Kitabı okudu
“ ... hep aynı nakarat geçerliydi, iyi olan kazanır. “
Sayfa 47 - Doğan KitapKitabı okudu