O, bir başkaydı..
Kaderine rağmen gözleri
Sitare; uzakta, parlıyordu hala..
Işığı bazen sönseydi de,
Yakmasını bilirdi.
Binlerce izleriyle
Umutsuzluk deposuydu..
Aklını başına topla derim, kırmazdı..
Düşünmeden de konuşmazdı
Biraz beklerdi..
İnandığında fazla severdi, gülerdi, güzeldi..
İnancın güzelliğini tanıyordum, bilmezdi..
Ona Diyemezdim..
Beni dahil ettiği gelecek
taşkın yaratırdı..
dudakları yüzümü okşayan Meltem,
Bazen Bora...
İşte! O kafamda başkaydı...