İlk defa, gerçekten bir şeyleri görebiliyordum ve bu benim için tuhaftı. Yıllar sonra görmeye başlayan bir âmânın buruk sevinci çöktü üzerime.
Sayfa 188Kitabı okudu
Hani insan, kimseye ihtiyaç duymadığını düşündüğü zamanlarda ağlayacak bir omuza muhtaç bular ya kendini. Bence o anlar, çaresizliğin gözle görülen kısımıdır.
Sayfa 189Kitabı okudu
Zaman üzerime üzerime geliyor, başıma üşüşen yabancı bakışlar ruhuma zehirli hançerini saplıyordu .
Sayfa 196Kitabı okudu
Ve tabi başım beladaydı ; fırtnayı hissediyordum, ama şiddeti hakkında kesin bir şey söyleyemem mümkün değildi.
Sayfa 198Kitabı okudu
"Ansızın gelen ilham gibisin, umut ışığı... "
Sayfa 207Kitabı okudu
Sen fırtınasın, kasırgasın, tehlikelisin aslında ; ama benim için huzur veren sabah meltemisin. Gün boyunca kendini saklayıp karanlıkta tüm zarafetini ortaya çıkaran akşam sefasısın.
Sayfa 207Kitabı okudu