Siz hiç sonu olmayan bir kitap okudunuz mu?
Kitabın sonunda şu yazı yer alıyor;
"Benim yazarlığımdan daha önemlisi günlük yaşamımdır" diyen ve "çok az" yapıt verdiği kabul edilen Yusuf Atılgan, uzun zamandır yayımlanması beklenen son romanı Canistan ile yazarlık serüvenini tamamlıyor
Yusuf Atılgan, önce "İşkence" adını koyduğu ve "Duruşma", "Yargıç", "Tanık", "Sanık" bölümlerinden oluşmasını tasarladığı bu romanının "Sanık" bölümünü vazamadan aramızdan ayrılmıştı. Ancak elinizdeki kitaba "yarım kalmış bir roman" demek de oldukça zor...
Kitabı yazerken adeta Cumhuriye dönemi yazarıyım diye bağırmış Yusuf Atılgan..Okurken aklınıza Yaşar Kemal-İnce Memed geliyor(okumadım ama herkes edebiyat tarihimizin ne kadar önemli bir başyapatı olduğunu ve içeriğini mutlaka bilir). Sonu ne olacak diye okurken aslında kitabın bir sonu olmadığını fark ediyorsunuz ama sonun öyle bir cümle geçiyorki sanki kitap bitmiş gibi işte usta yazar olmak böyle birşeydir;onlar hikayenin sonunu yazmalar,sonsuz bir hikaye yazarlar!
-kitabın son cümlesi;
— "Hiçbişey olmaz, bunca patırtıda canımı almayan Tanrı bizi kayırır. Korkma"