Aziz Nesin, kendi öykülerinden seçtikleriyle bu eseri yeniden var etmiş, edebiyatımızda bu görev genelde Doğan Hızlan Bey’e düşerdi ama yazar bunu kimseye bırakmamış, nevi şahsına münhasır yönü burada da faklılığı yansıtmış :). Kitabın tüm geliri Nesin vakfına gidiyor, ki bu güzel. Aziz Nesin ülkemizin önemli entellektüellerinden muhtemelen paradokslar ve taşlamalar en çok onun diline yakışıyor. Kitapta en sevdiğim öykü “Tülsü’yü Sevmek” adlı hikaye oldu. Bu öyküden bir alıntıyla nihayet olsun:
“- İşinizi sormuştum, dedim.
-Ben de söyledim, dedi, benim işim Tülsü’yü sevmek…
(…)
- Dünyada sevmekten önemli bir iş olur mu?”