halksız şehirler değil kris, şehirsiz halklar
çok halklar, çok şehirsizler, çok moral bozucu
son günlerde çok kelimesini çok kullanıyorum
her yıl yeni modelleri çıkıyor melankolinin
içimden bir ses gelmiyor, hayır bazen geliyor
içimden bir ses, sesin dışarıdan geldiğini söylüyor
-iki saray odası alana bir saray odası bedava
o montu almam iyi
Sen olmak isterdim. İyileştiren olmak, pak eden olmak, söndüren olmak, can’ı besleyen olmak, can olmak, tarafsız olmak, renksiz,tatsız olmak gibi, her şeye kucak açmak her rengi taşır gibi. Can gibi aşk gibi huzur sevda gibi.
Şifamsın…
İsmet Özel
"Bir kadın seni seviyorsa sana aittir.
Mutlaka bir fotoğrafın vardır bir yerinde odasının onu kaldırtma!
Bir kadın seni seviyorsa uyumadan önce dua ediyordur senin adınla başlayan dualar ve biten senin adınla onu susturma!
Bir kadın seni seviyorsa sana zarar veremez yalnız genç adam kadınlar vazgeçtikleri adamlara da acımayı beceremez bu da
Zaman su gibi akıp giderken,
Her şey yaşanmış bir hayatımız olmalı.
Her şeye rağmen.
Can Yücel
"Her güzel, her iyi şey, sana Allahu Teâlâ'dan geliyor.
Her çirkin, her fena şeye de nefsin sebep oluyor"
- Kur'ân-ı Kerîm
Hızlı adımlarla benden önce vapura biniyor orta boylu biri. Alper Sapan’ın boyu uzun muydu acaba?
Yan tarafımdaki genç adam dikkatle denizi izliyor. Okan Pirinç en son ne zaman vapura binmişti?
Bir kadının elinde çay bardağı var. Ferdane Kılıç kahve içmeyi sever miydi?
Füniküler beklerken gözlüklü biri bana doğru yürüyor. Veysel Özdemir’in
"San"dığımız şey olmadığımızı anladığımızda vazgeçtik Umur"san"maktan. Oysa kanadı kırık bir kuş yapmıştık kendimizi can kırıklarını toplarken yüreğimizde ki. Batarken mi acıtmamıştı yoksa anın heyecanına mı kaptırmıştık bilinmez sökerken kanamıştık işte. Damlayan her damlada yeniden doğmak için etmiştik yeminimizi. Oysa yeni için yakmak gerektiğini düşünmemiştik. Bilseydik kanatlarımızda olacak düşünmezdik bir dakika. Her şeye muktedir "san"malarımız biçti ruhsal ölçülerimizin şeklini. Ama uymadık işte bize biçilene. Bir kaç numara küçüktük ve ya büyük almışlardı bizi bir daha ki yıl kullanılsın diye. Eğreti duruyoruz işte bizim "san"dığımız her gerçeğe. Ö.K.
MARMARA DEPREMİ
Kızgın bir ağustos günüydü!
Günlerden:17 Ağustos idi.
Saat daha üçü beş (03:05) geçiyordu.
Herkes derin uykudaydı.
Ve o uyku içerisinde;
"Ahmed Cevad" kimdir?
Şöyle bir geriye yaslanır ve beni can
kulağıyla dinlerseniz, sizi, birkaç dakika da olsa,
başka bir dünyaya, duygu âlemine taşımak
istiyorum.
Türkiye ve Türk kültürüne hizmet edenler
unutulmamalıdır. Evet, milleti millet yapan
değerler vardır, şahsiyetler vardır; hani, bir
melodi var ya “unutmamalı, sevgiyle
ARİSTOTALES'İN İDEAL İNSAN TARİFİ ;
Kendini boşuna tehlikeye atmaz. çünkü onu kaygılandıran pek az şey vardır. ama önemli durumlarda hayatını bile seve seve verir. bazı şartlarda , yaşamanın anlamı olmadığını da bilir.
İnsanlara yardıma koşar, kendisine yardım edildiğindeyse utanır. iyilik bağışlamak bir üstünlük belirtisidir. iyilik görmekse bir alçalmadır.
Kamu gösterilerine katılmaz. sevdiği sevmediği ortadadır. insanları ve nesneleri umursamadığından dürüst davranır, açık konuşur.
Gözünde hiç bir şey fazla büyük olmadığı için, hiç bir şeye karşı da fazla hayranlık duymaz. ancak dostuna karşı alttan alır, yoksa bu tür davranış bir köle özelliğidir.
Garaz nedir bilmez, olayları unutur, yürek incitecek şeyler üstünde durmaz. konuşmak için can atmaz. övülmesi ya da yerilmesi onu ilgilendirmez.
Düşman da olsa, başkaları hakkında kötü konuşmaz , ancak o kişi kendi kendinin düşmanıysa iş değişir. ağır başlı davranır, sesi toktur, sözleri ölçülüdür; telaşlı değildir, çünkü pek az şey onu kaygılandırır; hiç bir şeye fazla önem vermediği için de hiddete kapılmaz. cırtlak ses, acele adımlar, kaygı içindeki adama yakışır.
Hayatın cilvelerini vakar ve sükünetle karşılar, az sayıdaki askerlerini büyük bir savaş stratejisi ile yöneten usta bir general gibi, içinde bulunduğu durumdan elinden geldiğince yararlanır.
En iyi dost kendisidir, yalnız kalmaktan hoşlanır, erdemi ve yeteneği olmayan kişinin en büyük düşmanı ise kendisidir, yalnızlıktan o korkar.
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma