Aldous Huxley’in bir sözü var: “Başlamak için en uygun zamanı beklersen
hiç başlamayabilirsin; şimdi başla, şu anda bulunduğun yerden, elindekilerle
başla.”
Ne tuhaf... İnsan üzüntüsünün, acılarının üzerine düşündüğü kadar düşünmüyor mu acaba mutlu olduğu anları? Ya da mutsuzluğun ve mutluluğun zaman akışı aynı değil. O yüzden, mutsuzken akmayan zaman, mutluyken bir çırpıda geçiveriyor.