Kendi ovamda işte güçte yitirilmiş bir yörük kızıyken önce dağlara, sonra gökyüzüne bakmayı öğrenmemdi benim kurtuluşum.. Doğup büyüdüğüm köyün ortasından geçen ırmağı sol yanıma alıp şırıltısıyla cilveleşerek aştım o dağları..
Bulutsuz gökyüzü tatmin etmezdi beni, tutunacak bir şeyler arardım gökyüzünde.. Kutup yıldızını daha tanımadan sevdim, ardından gittim ben.. O da beni sevdi ki, hep yeni yerlere götürdü beni..
Öyle çeşitte insanlar, öyle milletler tanıdım ki içimde kıpırtısı kaldı..Yağmurlarla yeşerdim ben, böcekler yaren oldu bana..
Ve sonunda geldim sizin aranıza..
21.09.04_Nur