Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Son Lale
Son Lale
@son_lale
Öğrenci
Lise
Kayseri
Kayseri
72 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Aşkımız Eski Bir Roman
SPOİLER İÇERİR
Kesinlikle muhteşem bir kitap. Olaylar öyle yerlere bağlanıyor ki gerçekten insan ağzı açık izliyor. Özellikle de en sondaki hikayedeki olay beni çok eğlendirdi.
Bazı kimselerden duymuşsunuzdur, Türklerin polisiye yazamadığına dem vururlar. Belki de o kişilere inat vardır Ahmet Ümit. Çünkü kendisi bir Türk olmasına rağmen çok iyi bir polisiye yazarı.
Kendim için söylüyorum o kadar alışmışım ki polisiye romanlarında başkalarının kültürünü, karakterini okumaya, burada karakterlerin isminin Türkçe olduğunu görünce çok garipsedim durumu. Hatta ilk bakışta sevmedim bile diyebilirim. Daha sonrasında ise bu yeni şekli daha iyi kavradığımı fark ettim. Suçluyu bulmak daha kolaydı mesela. Çünkü suçu işleyen de bizden biriydi. Yani düşünce yapısını anlamak daha kolaydı.
En sevdiğim kısım ise girişte bahsettiğim gibi en sondaki 'Sergey Nikolayeviç Jerkovski'ye' Ne Oldu bölümüydü. Bu kısmı sevmemin en temel nedeni ise Şahende Hanım'dı sanırım. Çünkü inanın bana olaya ilk dahil olduğunda kilit noktası olacağı aklıma dahi gelmemişti.
Sözlerimi noktalarsam eğer kesinlikle okumanız gereken bir kitap olduğunu söyleyerek bitiriyorum konuşmamı. Alın ve okuyun mutlaka.
Romeo ve Juliet
SPOİLER İÇERİR
Çocuksu bir merakla başladım aslında bu kitaba. Bilirsiniz her diziye, filme ve kitaba konu olmuştur Romeo ve Juliet. Bir nevi aşkın ve sevginin simgesidirler. Ne zaman aşka dair bir eser ile karşılaşırsak anında aklımızda vuku bulurlar.
Bu sefer onları hatırlamak yerine bizzat okumak istedim. Bazı yerler canımı sıktı açıkçası. En çok sinirlendiğim ise Romeo'nun aşkından kendini kaybedecek kadar sevdiği bir kızdan bir balo gecesi Juliet'i gördüğünde vaz geçmesi oldu. Bu sadakatsizlik kızdırdı beni. Bana göre sevgi birkaç dakika içinde kişi değiştirecek bir kavram değil, daimi ve sabit olmalı.
Bunun dışında aklıma şu düşünce geliyor. "Romeo olayı yanlış anlamasaydı ne olurdu? Sizce ne olurdu? Mutlu mu olurlardı yoksa ailelerine mi yakalanırlardı? Buradan milyonlarca senaryo türerdi belki.
O mektubun ulaşmaması ise bir başka üzüntüm. Suçu mektubu ulaştırmakla yükümlü kişiye mi atmalıyım bilmiyorum.
Aranızdan ikinci erkek oluğu için Paris'i sevmeyenleriniz çıkabilir ama açıkçası yanlış yoldan olsa da aşkı en gerçek olan kişilerden biriydi bana göre. Yine de dediğim gibi yolu yanlıştı.
Kitaplardan duyduğum o kadar çok alıntı vardı ki Romeo ve Juliet'in kendi kitabında bunları gördükçe bir garip oluyordum. Sanki alıntıyı bu kitap, okuduğum diğer kitaplardan yapmış gibi oluyordu.
Sonuç olarak kitap gerçekten güzeldi. Kısa ve öz diyeceğim kitaplar arasında kesinlikle yerini bulabilir.
STEPHEN KİNG "O"
(SPOİLER BULUNUR)
Filmini izleyerek başladığım bu serüveni kitabını bitirerek tamamladığımda kendime şunu soruyorum. "Neden bu kadar geç kaldım?" Yine de güç olmaktansa geç olmasını yeğliyorum.
Bu zamana kadar gerilim olduğunu sandığım birçok kitap okudum ama sanırım okuduğum tek gerilim kitabı Stephen King'in "O" romanı. Romanı okumayı sürdürdüğüm her günün gecesi arkama bakmadan uyuyamama özelliği edindim. Sanki Pennywise arkamdan saldırıp "Burada herkes süzülüyor, sen de istemez misin?" diyecek. O günün gelmemesi dileğiyle.
Bu romanda beni çok şey etkiledi. Bunlardan birisi de neredeyse çoğu romanda olan ana karakterler her daim yaşar efsanesi. Buna o kadar sıkı tutunmuşum ki ne Eddie'nin ne de Stan'in öleceğini akıl edebildim. Sahneyi okurken bile " Ne zaman dönecekler?" diye beklediğim oldu. Ama ne onlar döndü ne de benim bekleyişim son buldu.
Peki en çok korktuğunuz sahne hangisiydi?
Neden bilmem ama ben kitabın sonunda sanki hiçbir şey olmamış gibi herkesin bütün olayları unutmasından korktum en fazla.
Çocuklar hayallerini eskiterek büyür. Kitaptan çıkardığım en büyük sonuç buydu sanırım. Daha bir çocuğum ve hayallerimi eskitecegim uzun bir yol var önümde. O yol bitene kadar sıkı sıkı sarılmak istiyorum hayallerime.
Satırlarımın sonunda Bill'de olduğu gibi ağzımdan firar ederse gücün bende olacağını düşündüğüm için şu sözleri söylemek istiyorum:
"Yumruklarını direğe yaslıyor, hayaletleri görmeyi bekliyor."
Okur Takip Önerileri
Kafes
Spolier içerir
Karşınızda asla göremeyeceğiniz bir düşman olduğunu düşünün. Onları görmeniz durumunda hükmen yenik düşeceğiniz bir düşman. Böyle bir dünyada kaç gün yaşayabilirsiniz ya da yaşayabilir misiniz?
Bu kitabı genç kurgudan sıyrılmak için almıştım. Bir kitapçıda bulunan sıradan bir rafta masumca duruyordu. Oysa sandığım gibi masum bir tarafı hiçbir zaman olmamış.
Kitap sonsuzluk adı verilen yaratıklara bakmak koşuluğuyla deliren ve kendine zarar veren insanları anlatıyor. Yazar burada gerçekten hayal gücünün sınırlarını zorlamış. Her karakter için çeşit çeşit ölümler kurguluyor. Ve sanırım bu en çok midemi bulandıran kısım oldu. İnsanlar artık görme yetisini kullanmaya korkuyor; camları, arabaları siyah yorganlarla kaplıyor.
Bu dünyaya yeni edindiği arkadaşlarıyla giren ve sadece iki bebekle çıkan Malorie'nin etrafında dönüyor kitap. Malorie çocuklarını bu yeni dünyaya adapte olabilecek şekilde eğitiyor. Onlara gözlerini açmadan uyanmayı ve görmeyi öğretiyor.
Kısaca yazarın yazımı güzel olsa da içeriği beğendiğimi söyleyemem. İnsanı şiddete eğilimli bir hâle getiriyor. Eğer benim gibi biri iseniz tavsiye etmem ama korku romanlarını seviyorsanız tam size göre. Her ne kadar beni ürkütse de bu tür kitaplar okumaya devam edeceğim.
