İnsan var, taşı mâbud edinir, kalbi taştan katı kesilir... Bir damla sudan yaratıldığını unutur, cürmüne ve cüssesine bakmadan âlemlerin Rabbine kafa tutma cür'etkârlığı gösterir...
İnsan var, Rabbinden başkası önünde boyun eğmemek için boynunun kılıcın önüne sürmekten çekinmez, dünya önüne serilse Rabbinden başkasını gözü görmez...