HATTAB ANLATIYOR
Cevher Dudayev ile tanıştım. Şeyh Fethi ile karşılaşmayı arzu ediyordum ki Cevher de oradaydı, üstümde askeri bir kıyafet vardı. Cevher Vedeno'daki eğitimleri duymuştu. Bir keresinde gece vaktinde RPG'lerle manevra yapmıştık. Herkes sağa sola
ateş ediyordu bu nedenle halk Vedeno'dan kaçtı ve dağlara
Aniden bütün gözler topluluktan başka bir tarafa çevriliyor. Siyah elbiseli, fötr şapkalı kısa boylu bir adam etrafındaki silahlı korumalarıyla kalabalığı yararak yaklaşıyor ve konuşmaya başlıyor. Moskova'dan gelecek yeni bir tehlikeden bahsediyor, “Her türlü provokasyona karşı sımsıkı ayakta durmalıyız” diyor, eski Sovyet hava kuvvetleri
Ortam çok rüzgârlıydı. Bir odada 4 tane mum usul usul yanıyordu. 4 mum yavaşça yanıyordu ama ortalık o kadar sessizdi ki, mumların konuşmaları duyulabiliyordu.
Birinci mum,
”Ben BARIŞ‘ım! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor. Sanırım yakında söneceğim” dedi. Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü.
İkinci mum,
”Ben İNANÇ‘ım! Ne yazık
Simit Gazoz Çıraklık
Babam geçmişinde tanışmış işçi grev çadırları ile demokratı yani anlayacağınız ve bana yaz tatillerinde ne yapmak istediğimi hiç sormadı kiralık bir ev sofraya haftada bir gelen et gibi işte kendi yağında kavrulan fabrikada işçisi bir baba bütün zamanını ev temizliği ve yemek yaparak geçiren bir anne, kimsenin bana verebileceği çok bir şey yoktu
Ortam çok rüzgârlıydı . Bir odada 4 tane mum usul usul yanıyordu . 4 mum yavaşça yanıyordu ama ortalık o kadar sessizdi ki , mumların konuşmaları duyulabiliyordu . Birinci mum ,
" Ben BARIŞ'ım ! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor . Sanırım yakında söneceğim " dedi . Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü . İkinci mum ,
" Ben İNANÇ'ım ! Ne yazık ki artık vazgeçilmez değilim . Onun için , bundan sonra yanip durmamın bir anlamı kalmadı . " Sözlerini tamamladığında , esen rüzgâr onu da tamamen söndürdü . Sırası geldiğinde üçüncü mum , hüzünlü bir sesle başladı konuşmaya ;
" Ben SEVGİ'yim ! Ama artık yanacak gücüm kalmadı . İnsanlar beni unuttu , değerimi hiç anlamıyorlar . En yakınlarını sevmeyi bile unuttular . " Sevgi de daha fazla beklemeden sönüp gitti ... Ansızın odaya birden küçük bir çocuk girdi ve üç mumun da yanmadığını gördü . Üzgün ve ağlamaklı bir sesle ; Neden yanmıyorsunuz ? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu " diye seslendi . Ardından da hüngür hüngür ağlamaya başladı . O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı ; " Korkma , ben hala yanıyorum . Ben yandığım sürece öteki mumları da yeniden yakabiliriz ,
ben UMUT'um ! " Duyduklarıyla sevinen çocuk , gözleri mutlulukla parlayarak , UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı .Tüm herkes vazgeçtiğinde umut fısıldadı , bir kez daha dene . * Buradan çıkarmamız gereken ; bizi hayata bağlayan tek şey umuttur .Hayatımıza anlam katan diğer üç mumun da devamlı yanık kalabilmesi için biraz özveri ve gayret gerekir . Bir Umuttur Yaşamak ...