-DECCAL-
_İnsan kendi karakterine bakarak Tanrı'yı yaratmıştır. Üstün gördüğü özellikleri Tanrı'da görmek hoşuna gider. İğrenç özelliklerini de Şeytan'a yüklemiştir.
_Bir tanrıbilimcinin, dincinin doğru diye duyduğu, yanlış olmak zorundadır: bu bir doğruluk ölçütü neredeyse. Savaş açtığım bu tanrıbilimci içgüdüsüdür: her yerde buldum onun
Her Gece Sen
Her gece sen girersin rüyalarıma.
Her gece sen...
Paramparça olur uykularım.
Karanlığın en koyulaştığı yerde kapının çalındığını duyarım.
Açınca soğuk bir rüzgar çarpar yüzüme.
Sen yoksun...
Kilitlenir dudaklarım gözlerim karanlıklarda boşuna arar seni.
Sen yoksun...
Yalnızlığımı kadehlere doldurup tek başıma içmeliyim bu gece
Kırmalıyım kapıları,
Her Gece Sen
Her gece sen girersin rüyalarıma.
Her gece sen...
Paramparça olur uykularım.
Karanlığın en koyulaştığı yerde kapının çalındığını duyarım.
Açınca soğuk bir rüzgar çarpar yüzüme.
Sen yoksun...
Kilitlenir dudaklarım gözlerim karanlıklarda boşuna arar seni.
Sen yoksun...
Yalnızlığımı kadehlere doldurup tek başıma içmeliyim bu gece
Kırmalıyım kapıları,
Empedokles, Öklid, Heraklit, Evliya Çelebi
_Empedokles_
_Nasıl ki ressamlar çeşitli boyaları uygun oranlarda karıştırıp sayısız şeylerin, örneğin ağaçların, kuşların hatta tanrıların resimlerini yaparlarsa, aynı şekilde doğa da dört öğeyi farklı miktarları karıştırıp varlıkları meydana getirir.
_Her şeyin kaynağı 4 element. Parlayan Ateş(Zeus), Hayat veren Hava(Hera), Toprak(Hades),
_Işık bekliyor, fakat karanlığa sığınıyoruz. İncil
_Karanlığa lanet etmektense, bir mum yakmalıyız.
_Neyin doğru olduğu umurumuzda mı? Fark ediyor mu?
_Gerçek bilgelik, sınırlarımızı bilmekte yatar
_Can sıkıcı ve sevimsiz görünse de bilimsel yöntemin önemi, bilimsel bulgulardan çok daha büyüktür.
_Edilgen taraf, baskın tarafın yanılsamalarına
Ortam çok rüzgârlıydı. Bir odada 4 tane mum usul usul yanıyordu. 4 mum yavaşça yanıyordu ama ortalık o kadar sessizdi ki, mumların konuşmaları duyulabiliyordu.
Birinci mum,
”Ben BARIŞ‘ım! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor. Sanırım yakında söneceğim” dedi. Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü.
İkinci mum,
”Ben İNANÇ‘ım! Ne yazık ki artık vazgeçilmez değilim. Onun için, bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı.” Sözlerini tamamladığında, esen rüzgâr onu da tamamen söndürdü.
Sırası geldiğinde üçüncü mum, hüzünlü bir sesle başladı konuşmaya;
”Ben SEVGİ‘yim! Ama artık yanacak gücüm kalmadı. İnsanlar beni unuttu, değerimi hiç anlamıyorlar. En yakınlarını sevmeyi bile unuttular.” Sevgi de daha fazla beklemeden sönüp gitti…
Ansızın odaya birden küçük bir çocuk girdi ve üç mumun da yanmadığını gördü.
Üzgün ve ağlamaklı bir sesle;
”Neden yanmıyorsunuz? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu” diye seslendi.
Ardından da hüngür hüngür ağlamaya başladı.
O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı; “Korkma, ben hala yanıyorum. Ben yandığım sürece öteki mumları da yeniden yakabiliriz, ben UMUT‘um!”
Duyduklarıyla sevinen çocuk, gözleri mutlulukla parlayarak, UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı.
Tüm herkes vazgeçtiğinde umut fısıldadı; bir kez daha dene.✨
Buradan çıkarmamız gereken; bizi hayata bağlayan tek şey umuttur. Umudu olan insanlar hayata daha güvenle bakarlar. Ümitvar olunuz..
Hayatımıza anlam katan diğer üç mumun da devamlı yanık kalabilmesi için biraz özveri ve gayret gerekir.
Bir Umuttur Yaşamak.🕯
HATTAB ANLATIYOR
Cevher Dudayev ile tanıştım. Şeyh Fethi ile karşılaşmayı arzu ediyordum ki Cevher de oradaydı, üstümde askeri bir kıyafet vardı. Cevher Vedeno'daki eğitimleri duymuştu. Bir keresinde gece vaktinde RPG'lerle manevra yapmıştık. Herkes sağa sola
ateş ediyordu bu nedenle halk Vedeno'dan kaçtı ve dağlara
Ortam çok rüzgârlıydı. Bir odada 4 tane mum usul usul yanıyordu. 4 mum yavaşça yanıyordu ama ortalık o kadar sessizdi ki, mumların konuşmaları duyulabiliyordu.
Birinci mum,
”Ben BARIŞ‘ım! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor. Sanırım yakında söneceğim” dedi. Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü.
İkinci mum,
”Ben İNANÇ‘ım! Ne yazık
