“Kim, hiç değilse bir kerecik olsun, bir gün batımında dolaşırken ya da geçmişinde kalan bir günü kafasında şekillendirmeye çalışırken sonsuz bir şeyler yitirdiğini düşünmemiştir ki?”
Jorge Luis Borges demiş:
“Kim, hiç değilse bir kerecik olsun, bir gün batımında dolaşırken ya da geçmişinde kalan bir günü kafasında şekillendirmeye çalışırken sonsuz bir şeyler yitirdiğini düşünmemiştir ki?”
Keşke ölüp yeniden dünyaya gelseydim, dünyanın değişmiş olduğunu, bu kadar zalim olmadığını, insanların kendi adiliklerini unuttuklarını... ve hiç kimsenin evinin etrafına duvar örmediğini görseydim.