Spoiler içermektedir!
Veronika hayatın tekdüzeliğinden sıkılmış yirmili yaşlarında bir kadın olarak intihar etmeye karar verir ve bu amaç doğrultusunda birtakım haplar içer. Ancak (buraya ne yazık ki mi yoksa neyseki mi yazmam gerektiğini bilmiyorum) bir şekilde hayatta kalır ve bir akıl hastanesine yatırılır. Çünkü birinin hayatta kalmak için çabalamaması doğasına aykırıdır ve intihar etmesinin tek nedeni, akıl sağlığını kaybetmiş olması olabilir. Yani en azından kitaptaki “normal” insanlar bu şekilde düşünüyor olacaklar ki Veronika'nın intiharı akıl hastanesinde son buluyor.
Veronika’nın yaşamına son vermek için içtiği haplar, kalbinde büyük hasar bırakmıştır ve doktorlar fazla yaşamayacağını söylerler. Akıl hastanesinde kaldığı süreçte Veronika, hastanede kalan bir başka hasta ile kaçar ve ölümü bekler. Aslında doktoru Veronika'yı tezi için kullanmıştır, ancak hastaneden kaçtığı için gerçeği öğrenemeyecek ve ömrünün kalan her günü ölümü bekleyecektir. Doktora göre belki bu sayede hayatının değerini de anlayacaktır. Ve, okuyucu olarak benim gördüğüm, anlamıştır da.
Kitabın sonunda Paulo Coelho, kitap için fazla iyimser bir tablo çiziyor. İntihar eden "hasta", doğal yoldan gelecek olan ölümü beklerken ölmekten vazgeçiyor, yaşama sarılıyor. (Ama tabii doğal yoldan gelecek olan ölüm de gerçekte yakın zamanda onu ziyaret etmeyecek.) Gerçekten intihar etmeye niyetlenmiş birinin yapacağı bir şeymiş gibi gelmiyor bana bu.
Bir ekleme: Bence Veronika intihar etmeye karar verdiğinde öldü, intihar etmeye karar veren herkes gibi. Nefes almaya devam etmesi durumu değiştirmiyor.
