Kurguda inanılmaz bi akış var.Tek kelimeyle harikaydı.Nasıl bittiğini anlayamadım bile.Olaylar tam gaz devam etti.Her kitabında kafamdaki sorular bir bir açıklanırken yerine yenilerini bırakıyor ve bu şekilde hikaye katlanarak büyüyor.Bu kitabında Kara Kule’nin önemini öğrendim.Roland’ın evreni hakkında bazı bilgiler edindim.Her ne kadar tahmin etmiş olsam da detayları bilebilmem mümkün değildi.Bu kitapta daha önce çok sevdiğim bir karakter tekrar hikayeye dahil oldu.Gerçi bunu biliyordum -ufak tefek spoilerlar yüzünden- ama yine de o anı heyecanla bekledim.Hem hüzünlendim hem de mutlu oldum.Okurken hop turdum hop kalktım.Zaman yolculuğu deseniz var.Çoklu evrenler deseniz var.Dostluklar var,Bilim-kurgu var,kader ortaklığı var,aksiyon var.Daha ne olsun :)
Bu arada çeviri değişmiş, şükürler olsun.Biraz daha o duyumsamak/gereksinmek kelimelerini okusaydım kitabı fırlatır atardım kesin.Ayrıca her kitapta bir önceki kitabın özeti niteliğinde bir bölüm eklenmiş.Bence uzun soluklu seriler için bu gerekli bir şey.Bunu düşünmelerine sevindim.Özellikle bu kitabı beyin yakan cinstendi.
Çorak Topraklar da Roland ve yol arkadaşlarının arasındaki bağ derinleşip güçleniyor.Verdikleri mücadele onları daha da birbirine bağlıyor.Peki bu sevgi ne kadar güçlü?Söz konusu Kara Kule olduğunda Roland onları kurtarmayı mı seçer yoksa senelerdir aradığı Kara Kule’yi mi?Okuyup göreceğiz..
Not:Dördüncü kitabı alıp öyle başlamanızı öneririm.Çünkü çok heyecanlı bir yerde bitiyor..
Yeşil Yol filmini çoğumuz izlemişizdir. Mükemmel bir filmdir. Tabi filmi izlediğim vakitler kitap okumuyordum. Bu eserin de 
Stephen King'in kaleminden çıktığını bilmiyordum. Eserimizin baş karakteri John Coffey, kahve gibi, ama farklı yazılıyor. Ellerinde iki çocuk ölüsü ile bulunur ve hapise atılır. Kendisi dev gibi bir adamdır. Zaten gardiyanlar bunu görünce neye uğradığını şaşırır. Baş gardiyan bunun yakın dostu olur. Kısacası Patron! İdama mahkûm edilmiştir John Coffey. Sadece zamanını bekler. İdamlar ise elektrikli sandalye de gerçekleştirilir.
-"Hiç kimsem yok patron."
-Ne de olsa, atasözünde dendiği gibi, bozuk bir saat bile günde iki kez doğruyu gösterirmiş.
-John Coffey ki, gözleri her zaman yaşlarla dolu; tıpkı asla iyileşmeyecek bir yaradan akan kanlar gibi.
-Zamanı geri çevirebilmek için her şeyi verirdim ama bunu kimse yapamaz.
-"Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum."
Kitabın korku temalı olduğunu bilmeyen yoktur sanırım. Kitaba bir heyecanla başladım güzel ilerliyordu fakat hafiften tırstığım için yarım bıraktım. 
Hayvan Mezarlığı
