Tenekelerden İnciler
En büyük sevinçlerimizden biriydi, etrafı paslanmış; içinde az miktarda salça kalmış siyah, kırmızı renklerdeki salça tenekelerinde soğan yetiştirmek.
Tenekenin altını çiviyle delerken öğrendik, dibe düşenin havaya ne çok ihtiyaç duyduğunu.
Çok su verirsek büyür sandığımız soğanımız fazla sudan küflenip çürüyünce anladık; seviyenin, ölçünün önemini ve o çürüyünce kaldı ilk heves kursağımızda.
Anne şefkatli hayaller kurmuştuk yeşerecek soğana fakat öften püften hayallerdi bunlar teknoloji ve tasarım dersi için. Uzaya danayanmış merdiven, geçmişi unutturan makine ve geleceği gösteren küre düşlemek varken.
Oysa biz sabrın zorluğunu, beklemenin sıkıntısını
ektiğimiz soğanı beklerken çekmiştik.
Hangi makine bunları öğretebilirdi?
Aramızda başarıyı da tadanlar da oldu elbet
Şanslı olup soğanı yeşertmeyi başarınca. Soğanı yeşermiş sonunda! Uzayı, geleceği, küreyi kim, ne yapsın?
Herkes soğan ekmezdi tabi farklı zevkleri olanlar da vardı aramızda. Kimisi fasulye ekerdi mesela kisimi buğday...
Çiçek ekenimiz pek olmuyordu daha o yaşta öğretmişlerdi çünkü ekmek davasının keyif davasından daha mühim olduğunu.
Öğrettiler de ne oldu?
Şimdi "Dante gibi ortasındayım ömrün" ve tek derdim salça tenekesinde ektiğim soğanımın yeşermesi. Yoksa bir heves daha kalır, bir heveslik yeri kalan kursağımda.
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Deniz
Yazı kışı olmayan, deresi tepesi bulunmayan, yalnız dalgalardan ve sudan oluşan bambaşka bir dünyaydı burası.
(Deniz Kıyısında Koşan Ala Köpek)
Bir şair gördüm.
Konuşurken zambağa "siz" diyordu.
Bir kitap gördüm, kelimeleri billurdan.
Bir kağıt gördüm, ilkbahardan.
Müze gördüm yeşillikten uzak
Cami gördüm sudan uzak.
Umutsuz bir fakih gördüm
Başucunda sorularla dolu bir testi vardı.
Bir katır gördüm yazı ile yüklü
Bir deve gördüm nasihat ve misalin boş sepetiyle yüklü
Bir arif gördüm "ya hu" ile yüklü..
Sohrab Sepehri
Sezai Karakoç
Size sesleniyorum.
İslam ülkelerinin başında bulunan cumhurbaşkanları, başkanlar, krallar, size sesleniyorum.
Türkiye’nin, Mısır’ın, İran’ın, Suriye’nin, Ürdün’ün, Pakistan’ın, Tunus’un, Cezayir’in, Fas’ın ve diğer İslam ülkelerinin başında bulunanlar size sesleniyorum.
Bulunduğunuz yere nasıl geçmiş olursanız olun ister kaderin sevkiyle veya
Her şeyin en iyisi!
"Rehel" Evet, size bahsedeceğim geleneğin adı bu. Doğuya ait olan bu gelenek nereden, kimler tarafından geldi, bilmiyoruz ama eminim ki şuanki konumundan çok farklıydı bir zamanlar.
Rehel, yani evlenecek olan erkeklerin nişanlılık döneminde gelin hanıma ve ailesine aldığı çoğunluğu kıyafetten oluşan hediye.
Peki, günümüzde rehelin yeri
sayın hiç sevgili 
Astronotunuz şu gönderinizi silmişsiniz; i.hizliresim.com/742sjcl.png gönderinizdeki yazınıza eklediğiniz Mustafa Kemal Atatürk görseli ile aklınızca iğneleme yapmaya çalışmışsınız. size paylaşıp sildiğiniz gönderinizdeki görsel ve o zamana dair vuku bulan birkaç şeyi iletmek için yazıyorum bu iletiyi. umarım sonuna
Dostoyevski, Puşkin, Çehov, Gorki
_Lev Tolstoy_
_Öyle horozlar vardır ki, öttükleri için, güneşin doğduğunu sanırlar.
_İnsanları yalan söylеdiklеrindе dinlеmеyi sеvеrim. Çünkü, olmak istеdiklеri ama olamadıkları insanları anlatırlar.
_Hayat bizi dört işlеmlе sınar. Gеrçеklеrlе çarpar, ayrılıklarla bölеr, insanlıktan çıkarır vе sonunda topla kеndini dеr.
_Bozuk para, insanın
Trenler,hız ve zaman
Toplu taşıma araçları arasında en çok trenleri severim. Pencereden bakmak her mevsim gidip geldiğin yollardaki mevsimlerin geçişlerini gözlemlemek, etrafta otlayan koyunları, inekleri bir an olsun görebilmek, gün ışığını, ağaçları hissedebilmek, trum-trak sesini duymak ne harikaydı, ne yazık bunlar da kalmadı.Çok şey yapaylaşıyor, silikleşiyor