Say ki onca yol yürümüşsün, vardığın yer yerle bir. Olsun. Sen yürürken güzeldi her şey. Varacağın yer hep bir sükut-u hayal olacak çünkü. Evrenin sarsılmaz gerçeğidir bu: Kendini tamamlayan dağılır, yıkılır.
Zihnimizdeki müslüman portresi her zaman ütopik bir karakter olmuştur. Genellikle bu karakterleri hayatın hakiki şartlarının dışında nitelediğimizi farketmeksizin, bitmek bilmeyen bir sitayişle yüceltme gayretine de gireriz. Ona yaklaştıkça ne kadar hasletlerini takdir etsek de, kulluğunun gereği olan nakıs şeyler içimizi acıtmaya başlar. Nakıs noktaları yakıştıramadığımız bu karakterler, tabii olan pürüzleriyle bize artık cazib gelmediği üzere, sukut u hayal hissi galib gelir. Kurguladığımız bu ütopik müslüman portresini hayatın merkezinde konumlandırmak, günah yahut salih amel sahibi olduğunu hatırlamak, belki de uhuvvet üzere korumak istediğimiz umudu mutedil kılacaktır. Eyüb sabrının olmadığını, kuyudaki Yusuf olmadığını hatırlamak, bizim için belki de bir ön uzlaşma sağlayabilir.
sükut-u hayal
Ayna kırıldı; hicret divanında gül soldu
Papatya uçarı bir zakkum oldu
Zamansız bir kavgadır şimdi tenhada ömür
Direniyorum
Nurullah Genç
nev-sukut-u hayal
Ne başlayabildik doğru dürüst
Ne de bitirebildik
Ne vazgeçebildim bilirsin beni
Ne de anlatabildim
Ah bu aşk iflah etmez beni
onunsa umrunda değil
Biliyorum
Zaman sen diyorlar çaresi
Geç de nasıl geçersen geç bildiğin gibi...
sükut-u hayal
Kırılmış gururum
Hiç aman vermiyor
Ne söylese haklı
İşin aslı bende saklı
youtu.be/8lmek7cseco
Yana yakıla sevdiğim ne varsa hep sükut u hayal
Bana bakan o gözlerinde var ya yapayalnız kal