Zaten dünyanın en güzel ve en acı verici yerleriydi havalimanları, otobüs terminalleri, tren garları. İnsanları ayıran ve insanları kavuşturan tüm o yerler.
Sonra seni gördüm ve sen beni yapayalnızlığımdan kurtardın. Sessiz sedasız hayatıma yazdığın harflerle ses oldun. Bu yüzden ben mesajlarını okumuyorum, duyuyorum.
Sen oradasın ben burada, aramızda şehirler, ülkeler, denizler, binlerce kilometre var ama hala cama çıktığımızda aynı görüntüyü görüyoruz. Her şeye rağmen gökyüzümüz aynı.