Sevi III
"Evet, bir baharı hak ettim
Hiç kimseye hiçbir şey borçlu değilim."
Gelmişsin, ne zaman gitmiştin ki
Uğurlamadım giden uğurlanır oysa
Öyle öğrettiler küçükken
"Gidene hoşçakal de" dediler
Bir "hoşçakal" diyemedim hoşça kal.
Sen hep "hoşça kal" istemiştim anlamadın
Bu dünya hoşluğunu kirletmesin istedim
KASIRGA
Sus dedi bir nida. Öylece baka kalmiştım etrafima, sesin nerden geldiğini bilmeyerek ve bir cümle fisildadi kulağima, sessiz kal ki kimse hissetmesin aramızdaki Kasirgayi, olduğum yerde öylece durmuştum yine devam etti o ses
" Etrafina şaşkinca bakinip durma senin tâ içindeyim hissetsende hissetmesende" gözlerim şaşkinliktan daha çok büyümuştü ve bir tebessüm işittim, çocuksu bir sesti sanki yıllardir öylece gülmeyen benin çocukluğu idi, çok masumdu o kadar masumluk şimdiki bene pek yakişmazdi, belki de ruhumu karartacak bir şekilde bir tebessümdü işte yapilan onca hainlikler içinde, çekilen onca eziyetler, haksizliklar içinde o masumluk kalir miydi? Unutulmuş gitmişti insanin canı acirdi o gülümsemeyi görünce, o kadar ki eli kana bulanmişti insanoğlunun her şey bir birine karişmişti adice ne var ne yok her şeyi alıvermişti o aşk düşmanı, iade etme zamani mi? İşte buna haince kahkaha atarim
Kim der ki o aşk düşmanina her masumdan aldiğini geri vereceksin?
O öyle bir düşman ki; en duygusal anında yakalarda yakalar hiç tahmin etmediğin bir anda perçeminden yakalar ve sen o zaman yıkılır kalirsin secdelere hiç yapmam dediğini işte boyle yaptirirlar da sana haberin dahi olmaz anîden ve yavaş, hissettire hissettire.
Ne derler bilir misin? Tere yağindan kıl çeker gibi işte aynen öyle
Her şey bir sesle başlamiştı, dikkat et insanoğlu bir gün her şey bir çiğlikla kapanacak bu sahne Dünyası
Demem o ki dostum
KASIRGALARİN
SENİ BU DENLİ
SERSEMCE DÖNDÜRMESİNE
AL-DAN-MA.
GİZEM CANVER
Sus kalbim sus ve şafağa kadar sessiz kal
Sus, fırtınalar derinliğinin fısıltılarıyla alay etse de
yarınlar onu şefkatle kucaklayacaktır.
"Âla, " dedi sessizce bıraktığı nefesiyle. "Biraz daha kalamaz mısın?"
"Bana öyle seslenme," o isimi ondan duymak canımı yakıyordu. Gözlerime hala cevabımı bekliyor gibi bakıyordu. Bende sözlerimi devam ettirdim.
"Artık kalamam."
Gözleri sus der gibiydi, sus ve kal. Kalmak istiyorum. O kadar çok istiyorum ki, senden gideceğim için canımı asla bağışlamayacağım. Kendimi asla affetmeyeceğim. Ama yapamazdım. Kendim için değil onun için bunu yapamazdım. Ben affetmeyeceğim ama sen affet beni sevgilim.
"Eğer bunu aylar önce söylemiş olsaydın asla seni bırakmazdım biliyorsun değil mi? Seni asla bırakamazdım."
Sözlerin bu denli acı verdiğini bilmiyordum. Tutuğum nefesi geri veremeden sözlere koyulmuştu. "Şimdi bırakman doğru mu? Öylece gidebilir misin?" Sessiz kalışım onu hiddetlendirmişti. "Benden öylece gidebilir misin? "
𝑺𝒆𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒈𝒊𝒅𝒆𝒎𝒆𝒎 𝒔𝒆𝒗𝒈𝒊𝒍𝒊𝒎, 𝑩𝒆𝒏 𝒅𝒂𝒉𝒂 𝒔𝒂𝒏𝒂 𝒗𝒂𝒓𝒂𝒎𝒂𝒎ı𝒔̧𝒌𝒆𝒏 𝒔𝒆𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒈𝒊𝒅𝒆𝒎𝒆𝒎.
Sus kalbim sus ve şafağa kadar sessiz kal
Sus, fırtınalar derinliğinin fısıltılarıyla alay etse de yarınlar onu şefkatle kucaklayacaktır.
Elijah / Nej.
Dayan kalbim dayan
Gevşiyorum önce -olduğunca
Derin bir nefes alıp veriyorum
Başımı kaldırıyorum göğe
Mavinin, arkasına saklandığı koca yersiz topluluk
Ya da mavinin önüne geçen evet önüne
Pamuk gibi dedikleri bulut daha çok
Bence sevgi arayan bir ayı kalmış hatta daha çok
Belki birkaç hafta sonra infazı gerçekleştirilecek
olan mahkum gibi, evet