Suskunluk
vurgundur
günbatımına;
önce bir çığlık karışır bozkırlara,
suya iner ceylanlar,
ışık da, ses de gömülür suya…
Böyle her akşam
günbatımına
“offf” derim
öbür ucundaki ırmaklarına dünyanın,
öbür ucundaki şarkılarına
ve gülmek,
o saat
çığlık çığlığa bir ezgidir dudaklarımda…
Sayfa 27 - Öteki Yayınevi 2.baskı