Böcekler gibi, önemsiz işlerinizin ve dertlerinizin çamurları içinde kıvranmak yerine, devletin temellerinin yenilenmesini ve topluma bundan sonra nasıl bir eğitim verileceğine kafa yorun.
Sahip olduklarınızın değerini bilin, o güzel göbeğinizi, değiştiremediğiniz eski çekyatınızı, kısa boyunuzu sevin,hatta kurban olun siz ona.
Dertlerle yaşamayı öğrenmek iyileşmenin kendisinden bile önemlidir.
Okur Takip Önerileri
Çok öfkeli olanlar aslında kendilerine hiç güvenmeyen ve çok korkan insanlardır.
Sonunda sevincim bir başınalıktan öldü.
Bir tilki, gün doğarken kendi gölgesine bakmış ve demiş ki,"Bugün öğle yemeğinde bir deve yiyeceğim."Bütün sabah develeri aramış.Fakat öğle vakti tekrar gölgesini görmüş ve "Bir fare de yeter."demiş.
Hapisteki bir hırsız bile bir başka hırsıza karşı güvendedir.
Tanrım, bir an mutlu oldum. Bu bir insan ömrü için az şey mi?
Yine yıllar geçecek ve arkasından kasvetli yalnızlık, peşinden de değnekli titrek yaşlılık onun arkasından da keder ve çaresizlik gelecek.
İnsan kendisiyle tamamen yalnızdır.
Sadece kendim için öleceğim;çünkü diğerleri için çoktan bir ölüyüm.Tanrım,Tanrım! Hiç böylesine yalnız olmamıştım.
"Eğlence bizim gibiler için değildir. İnsan yükünü mezara kadar taşır."
Burada insan mutlu olabilir.Bir kez olsun buna ben de sahip olmak istiyorum. Bir kez olsun dünyanın ne kadar güzel oldupunu kaygısızca hissetmek;elli yıl sonra bir kez oldun hesap kitap yapmadan; dosyalar ve pazarlık olmadan birkaç parlak hünün tadını çıkarmak istiyorum.Bir kez,bir kez...İnsanlar beni gömmeden.. Altmış beş yıl...Tanrım! Ölüm elini bedenine uzattığında ne para ne de doktorlar yardım edebilir. Ölüm gelmeden önce birkaç hafif nefes almak istiyorum.