Sabitlenmiş gönderi
Acı diner, gözyaşı da. Özlem bile azalabilir de bir tek anılar mı kalır yerli yerinde ?
Herkes yalnızca bildiğini şeylerden söz etmeli, bilmediklerini de sormalı.
Belki de yeteri kadar duyguya sahibiz ama onları ifade edecek kelimeleri kullanmıyoruz. Sonuçta da duygularımızı yitiriyoruz.
Okur Takip Önerileri
Ölenler için daima bir özür arıyoruz, sanki sıra bize geldiğinde bizi bağışlamalarını önceden ister gibiyiz.
Özlü sözlerin anlamlarını yitirmemelerini istiyorsak, onları zamana uyarlamalıyız.
Hepimizin içinde adını koyamadığımız bir şey var, işte biz oyuz.
Körler dünyasında yaşayıp gözleri görmenin ne demek olduğunu bilemezsiniz.
Bütün hikayeler evrenin yaratılış hikayesine benzer, o anda orada kimse yoktur, kimse tanık olmamıştır ama yine de herkes bilir.
Kurbanın celladı üzerinde hiçbir hakkı olmaması adaletin de olmaması demektir.
Gelecek yoksa şimdiki zaman hiçbir işe yaramaz, sanki hiç yokmuş gibi olur.
Duyduğumuz ve acı çektiğimiz sıkıntı, bedenimizin kaldıramayacağı kadar yoğunlaştığında, içimizdeki hayvan dışarı çıkar.
Eskiden hissettiğimiz duyguların anılarını sürdürüyoruz.
Terk edildiği zaman yaşam ne kadar da kırılgan oluyordu.
Dünya anlamını tümüyle yitirmişse gözyaşlarının bir anlamı kalır mıydı.