“Tanrı bizi yeğler! Kendisiyle tek söz etmeyen bu çalışkan öğrencilerdense bizim gibi kıskanç, alçak, yalancı domuzlar daha iyidir. Tanrı onlardan ne zevk alabilir ki? Sonra kötülük, pişmanlık, gözyaşı olmadıktan sonra yaşamanın ne anlamı kalır?”
Sayfa 159 - Can yayınlarıKitabı okudu
Seninle yazın ıssız bir vadiye gitsek,en olmadık şeylere sürekli gülerek, ormanların,beyaz yolların,terk edilmiş kimi evlerin,gizlerini keşfetsek.Tahta köprüde durup akan suya baksak,telgraf direklerinde dünyanın bir ucundan gelip kim bilir nereye giden,sonu gelmeyen öyküleri dinlesek.Çayırlardan çiçekler derlesek ve güneşin sessizliği altında otlara uzanıp gökyüzünün derinliklerine, geçen küçük ak bulutlara, dağların doruklarına hayran hayran baksak.Sen "Ne güzel!" derdin.Başka hiçbir şey demezdin.
İstemeyenler için, Tanrı'nın varlığı dayanılmaz bir yüktü.
Sayfa 133Kitabı okudu
Hangi yalanı söyledim sana? İnanmana izin verdim, hepsi bu. Düşlerini yıkmak istemedim.