Bir çocuğun ağlaması dünyayı zehirlemeye yeter, diye okumuştum bir yerlerde.
"...gülümsedi yalnızca, mutlu olmak isteyen ama gizli bir engel nedeniyle olamayan birinin görünüşü vardı yüzünde hep."
Yaşam bir garip artık. Karşı çıkamamak, çare arayamamak, açıklama getirememek ruhları çözüyor.
Siz insanlar utanıyorsunuz... Kendinizi olduğunuzdan kötü göstermeye çalışıyorsunuz, böyle kurulu dünyanın düzeni.
"Yüce Tanrı, bazı şeylerin olmamasını ister ama engelleyemez bunları, çünkü kendisi kararlaştırmıştır."
Sayfa 175 - Can YayınlarıKitabı okudu
"İstemeyenler için, Tanrı'nın varlığı dayanılmaz bir yüktü."
Sayfa 133 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Ve göreceksin yeterince mutlu olacağız, çok yalın bir biçimde, yalnızca erkekle kadın olarak, dünyanın her yerinde olduğu gibi."
Sayfa 102 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Bunun üzerine hep el ele tutuşarak susacağız, çünkü ruhlar konuşacak sözcüksüz olarak."
Sayfa 100 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yüce Tanrı, bazı şeylerin olmamasını ister ama engelleyemez bunları, çünkü kendisi kararlaştırmıştır.
İnsan ne kadar çok elde ederse o kadar çok istiyor.
Can YayınlarıKitabı okudu
Sonra kötülük, pişmanlık, gözyaşı olmadıktan sonra yaşamanın ne anlamı kalır?
İstemeyenler için, Tanrı'nın varlığı dayanılmaz bir yüktü.
"Rahat bırakın beni, diye bağırdım, rica ederim rahat bırakın beni baylar bayanlar..."
Bir çocuğun ağlaması dünyayı zehirlemeye yeter, diye okumuştum bir yerlerde.
Sayfa 175 - Can YayınlarıKitabı okudu
Tanrı bizi yeğler! Kendisiyle tek söz etmeyen bu çalışkan öğrencilerdense bizim gibi kıskanç, alçak, yalancı domuzlar daha iyidir.