*****
Olmazam her kanda kim olsam giriftâr olmadan Bir belâdur göz bir âfetdür dil-i mahzun mana
(Her nerede olsam âşık olmadan, bir güzele yakalanmadan olmam, yani muhakkak âşık olurum. Göz bana bir belâ, mahzun gönül ise bir afettir.)
*****
Zira şiire başladığım zamanlar her gün bir mahlası beğeniyor, bir müddet sonra aynı mahlası kullanan bir şaire rastlayıp aldığım mahlası değiştiriyordum. Nihayet anlaşıldı ki benden evvel gelen şair dostlarım ibarelerden ziyade mahlasları kapışmışlar. Düşündüm, eğer şiirde başkaları ile müşterek bir mahlas alırsam muvaffak olamadığım takdirde bana yazık olur. Muvaffak olursam mahlas ortağıma zulmetmiş olurum. Bu benzerliği ortadan kaldırmak için "Fuzûlî" mahlasını aldım ve ortaklarımın bana zulmedip beni mustarip etmelerinden kurtulmak için
mahlasımın himayesine sığındım. Bu lakap kimsenin hoşuna gitmeyeceği için bir başkasının bana ortak çıkarak beni rahatsız etmeyeceğine karar verdim. Hakikaten de bu lakabı almakla ortaklıktan bana gelebilecek üzüntülerin kapısını kapadım ve şiirlerin karışması endişesinden kurtuldum.
Düşündüm, eğer şiirde başkaları ile müşterek bir mahlas alırsam muvaffak olamadığım takdirde bana yazık olur. Muvaffak olursam mahlas ortağıma zulmetmiş olurum. Bu benzerliği ortadan kaldırmak için "Fuzulî" mahlasını aldım ve ortaklarımın bana zulmedip beni mustarip etmelerinden kurtulmak için mahlasımın himayesine sığındım. Bu lakap kimsenin hoşuna gitmeyeceği için bir başkasının bana ortak çıkarak beni rahatsız etmeyeceğine karar verdim. Hakikaten de bu lakabı almakla oıtaklıktan bana gelebilecek üzüntülerin kapısını kapadım ve şiirlerin karışması endişesinden kurtuldum.
...
"Kötü bir nâm almam beni halk arasına karzşmaktan uzak tuttu. Bu suretle kendi köşeme çekilip hüner elde etmekle meşgul oldum. Allah'a şükür olsun.fena sandığım şey iyi çıktı. Dikenim gül, toprağım altın, taşım da mücevher oldu."
...
Evvela: Ben alemde tek kalmak isteyen bir insandım. Bunu mahlasım temin etti. Ferdiyetimin eteği ortaklık elinden kurtuldu.
YANILSAMALAR
1.
acının üstünden bir gece geçti, geride basit bir yalnızlık.
döndük pürüzsüz yüzüne yaşamın, asit döktüler içimize,
gözlerimizde bir karmaşa, toprakta uyku, toprakta engerek,
kımıltısız bomboş bir dünya zehirlendi demek,
ses oldu ölüm, cesaret
Okuduğum ilk Elif Şafak kitabı idi (3-4 kere AŞK kitabına başlayıp yarım bırakmamı saymazsak). Etrafımdan duyduğum olumlu yorumlardan dolayı herhangi bir önyargım olmadan kitabı okumaya başladım. Ve bitirdikten sonra kendi kendime sordum: "Türkan neden bu yazarla daha önce tanışmadın?" diye. Bundan sonra bir daha Elif Şafak okur muyum?