Öncelikle şunu belirtmek istiyorum belirli yaşın altındaki çocuklar bu kitabı okumamalı diye düşünüyorum. Çünkü bu roman olsa da gerçekçi bir anlatımla yazılmıştır ve olumsuz etki bırakabilir. Kitap hakkında kendi incelemem yok yalnız
Mina Urgan ın kendi son sözünden bir paragraf bırakmak istiyorum. Kitap hakkında ve düşündürücü bir yazı. Keyifli
şimdi size saçma sapan bir sürü şeyden bahsedeceğim. konuya girmeden önce uyarımı yapayım ve kimseden "bu kadar gereksiz şeyle çaldığın değerli vaktimi geri ver" tepkisi almayayım dedim.
başlığına, konusuna ve yazarın pedagog olmasına aldanıp okumaya başladığım bir kitap oldu. ilk 100 sayfaya kadar o kadar da sorunlu değildi sanırım,
"Çocuklar hastalıkları ile her zaman gurur duyarlar. Çünkü tehlike altında olmalarının, onları ailelerinin gözünde iki kat değerli kıldığının farkındadırlar."
Son iki gün ardarda, Andrey Zvyagintsev'in "Dönüş" (2003), "Leviathan" (2014) ve "Sevgisiz" (2017) adlı filmlerini izledim. İlkinde baba figürünün yerle bir edildiği, baba'nın eve geri dönüşünün, daha başlangıçta, Andrea Mantegna'nın "Ölü İsa" (1480) adlı tablosuna referansla değersiz
“Çocuklar hastalıklarıyla her zaman gurur duyarlar çünkü tehlike altında olmalarının onları, ailelerinin gözünde iki kat değerli kıldığının farkındadırlar.”
Targaryenler benim hep en sevdiğim hane oldu ve bu yüzden kitap bana aşırı zevk verdi.
Daenerys en sevdiğim karakterlerdendi ama onu özel kılan şey ejderhalarının olmasıydı,onları ekranda görmek, güçlerini hissetmek müthiş bir duyguydu. Onlar benim görmekten en çok zevk aldığım şeyler oldular hep.Onlaın özelliği yüzyıllar önce nesli tükenmiş