hatırlıyorum, bir iki yazarın gülle gibi cümlelerini, filozofların kestikleri raconu: "bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir." yanılıyorlar hepsi de. insan, hiçbir şeyi değil, her şeyi bildiği için mutsuz. ben her şeyi biliyorum. ve bunlar, yürürken dengemi bozacak kadar ağır geliyor. tek isteğim kurtulmak hepsinden, bütün bilgilerden, bütün düşüncelerden. geri dönmek hiç doğmamış kayra'ya. ve en kötüsü, biliyorum ki, dünyaya, hepsinde ayrı coğrafyalarda, ayrı zamanlarda yüz defa bin defa daha gelsem yine öldürmeye karar verirdim zihnimi. hazmetmekten bıktım. şimdi kusup sızma zamanı...
