Doğru - Yalan" Üzerine bir Değerlendirme
Halit Yıldırım
“Yalan, zekâ işidir. Dürüstlük ise cesaret. Eğer zekân yetmiyorsa yalan söyleme ve cesaretini kullanıp dürüst olmayı dene.” Victor Hugo
İnsanlar, başkalarının zihninde doğru olmayan izlenimler, algılar ve inançlar oluşsun diye gerektiğinde hiç çekinmeden yalan söyleyebilirler. Kişisel bütünlüğü gelişmemiş bireyler ise bunu daha
10 Kasım 1938...
Kimilerine göre bir yas, bazı kimilerine göre oyunlarını! başlattığı bir başlangıçtır!.
Her iki düşünce şunu da bilmeli; içimizde büyük ve derin üzüntü ırmakları aksa da, biz Ulu Önder’in, etten olan kısmı ile değil, acuna kazandıklarının ve Ülkü’sünün peşinden giden, her saniye de koskoca bir düşünce, derin bir felsefe ve
"Necip Mahfuz" okumayı özlemişim. Mısırın ara sokakları, yapılan kaçamaklar, yüksek özverili anneler, tembel bazı erkekler, kültürü ile düşüncesi arasında çıkmaza giren evlatlar...
Nur içinde uyu.
Günümüz Anlatıcıları
Günümüzün Anlatıcıları: Metin Nart İle Müzeyyen Çelik K.
Kişiyi yazmaya yönelten temel etken hayaller mi yoksa gelişen şartlar mı? Ya da diğer bir etken... Sizde hangisi daha etkili oldu?
"İnsanın varlığını sorgulaması," falan diye başlarsam yeni Zeitgeist'in okurları tarafından tiye alınacağımı biliyorum. Doğrusu hikâyenin doğrusunu anlatmak. Merhum Kemal Koton'un, "Hatıralar gerçekte yaşadıkların değil, uydurduklarındır," özdeyişini okuyunca, üzerinde biraz düşünüp merhumu haklı buldum ve karar verdim uydurmaya. Uydurduklarım mı yaşadıklarım, hatıralarım mı yazdıklarım karman çorman oldu. İşte bu güzel karmaşa meğer yazarak yaşanıyormuş.
Söyleşinin devamı için: kitaphaber.com.tr/gunumuzun-anlat...
Günümüz Anlatıcıları: Metin Nart ile Müzeyyen Çelik K. söyleşisi Kitap Haber aracılığıyla.
Zellenbur’un Sıradan Bir Günü 
Metin Nart 
Müzeyyen Çelik
Bybee’e göre (2010), 21. yüzyılda temel ihtiyaç hissedilen beceriler
uyum sağlama, kompleks iletişim/sosyal beceriler, sıradışı problem çözme, özyönetim
ve özgelişim ve sistemsel (bütünsel) düşünme becerileridir
Heyecan ve İç Döküş
Bir şeyler öğrenmenin mutluluğu ile uyuyorum bu gece. Bu hissi çok ama çok özlemişim. Kendime bakınca mutlu olmamın temel koşullarından birini ögrenme ve başarı olarak koşulladığım için bu hislerden mahrum kaldığım her anı heba olarak görüyorum. Aslında bir şeyler öğrenmek çok kolay ama öğrenme hevesi her konuda aynı olmuyor. Belki biraz bundan belki de açık açık tembellikten. Hiçbir şey yapmamak, tüm koşullar uygunken bile hiçbir şey yapmıyor oluşuma anlam veremiyorum. Kızıyorum kendime hem de çok kızıyorum. Bu kızgınlıkla kendimi bir şey yapmamayayla cezalandırıyorum sanırım. Kolaya kaçıyorum.
Hep ama hep mutlu olmayı hissetmek istemiyorum. Sadece tatmin ve huzur istiyorum. Bunu bütün hayatım boyunca istiyorum.
10 Kasım 1938...
10 Kasım 1938...
Kimilerine göre bir yas, bazı kimilerine göre oyunlarını başlattığı bir başlangıçtır!.
Her iki düşünce şunu da bilmeli; içimizde büyük ve derin üzüntü ırmakları aksa da, biz, Ulu Önder’in etten olan kısmıyla değil, acuna kazandıklarının ve Ülkü’sünün peşinden giden, her saniyede koskoca bir düşünce, derin bir felsefe ve bitmez
Bugün sabah 1 k'da Erich Schuermann'ın ''bir Avrupa özdeyişi şöyle der: ''Çalış kazanırsın!", okudum. 32 yıllık bir gurbetçi olan ben, işdeki disiplin ve dakikliğe ve vaktinde işi bitirip teslim etmek için harcanan çaba ve enerjiye baktığımda Avrupalıların ezici çoğunluğu - tembel olanlar da var tabi - özdeyişin hakkını verdiklerini ve
Gözlerimi açıyorum, düşüncelerime o kadar dalmışım ki önümde uzanan mavi sonsuzluğun kıyıya vuran seslerini ancak o zaman hatırladım. Karşı kıyıda süren yaşamı izliyorum bir süre, mesafe uzak olsa da dağın eteğindeki yolda giden arabaların farları ve yolun sonunda kendine yer bulmuş kasabadaki tüm ışıklar rahatça seçilebiliyor. Büyük