Dikkat spoiler içerebilir.
Bir şair düşünün onu hiç tanımadıysanız, bile size kendini tanıtan, kitabını hiç okumadıysanız bile size kendini hatırlatan, ben bunu hatırlıyorum dediğiniz cümleler. İşte hepsi burda var. Herkesin kendinden bir parça bulduğu, satırların ilmek ilmek dokunduğu, hecelerin ahenkli buluşumu, apayrı kelimelerin yan yana gelince nasıl bir bütün olduğunu ben burda gördüm. İncelememi hepsini ayrı ayrı sevdiğim şiirlerinden birini sizinle paylaşarak bitirmek istiyorum.
SEVDAN BENİ
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garipxcan suskun
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni...
Ahmed Arif
Anadolu toprağından, Anadolu halkından, türkülerden, masallardan beslenmiş az ama öz yazmış ruhu isyankar, başkaldıran bir şair Ahmed Arif
Metin Demirtaş’ın kitabın ekler kısmında dediğine katılmamak mümkün değil: “Ahmed Arif ve şiiri üstüne ne söyleyebilirim?..
Öyle çok yazılar yazıldı ve öyle çok güzel sözler edildi ki... Yeni ve özgün bir şeyler söylemek güç.”
“Ay Karanlık”
“Akşam Erken İner Mapushaneye”
“Terketmedi Sevdan Beni”
… ve diğerleri.
Okudukça daha derin anlamlarla içimizde, zihnimizde yer eden şiirler.
Bu kaçıncı okumam bilmiyorum ama daha defalarca açıp açıp okuyacağımı biliyorum . Sizlere de keyifli okumalar dilerim!
