Fatima
@thatsphati
Ruhumdan her geçeni söylesem ruhuma ne kalır?
Azerbaijan Medical University
10 okur puanı
Temmuz 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Niçin en iyi insan bile karşısındakinden bir şeyler gizliyormuş gibi, bütün düşündüklerini açıklamıyor da aklının bir köşesinde saklıyor? Niçin sözlerimizin boşa gitmediğini bildiğimiz zamanlarda bile içimizden geçenleri olduğu gibi söyleyemiyoruz? Sanki herkes olduğundan daha sert görünmek istiyor, duygularını hemen ifade ederse, haksızlık etmiş olacağından korkuyor.
Sayfa 56Kitabı okudu
Batan güneşin son ışıklarının neşeyle parıldayışı boşuna değildir. Bu ışıkların ısıttığı kalbinde binlerce duyguyla hareketlenmiş ruhu son derece zenginleşmiştir.
Sayfa 29Kitabı okudu
Çünkü sizi çoktandır tanıyorum da asırlardır böyle birini arıyordum, bu da aradığım kişinin siz olduğuna dair bir işaret, kaderimizde şimdi karşılaşmak varmış.
Sayfa 28Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bundan böyle kendi hakkımda, bazı anlarda yaptığım gibi o kadar kötü düşünmeyeceğim. Biliyor musunuz, belki kendimi suçlu ve günah işlemiş biri olarak görüp kederlenmeyi de bir kenara bırakırım. Böyle yaşamak suç ve günah değil midir?
Sayfa 34Kitabı okudu
"Hayallerim nerede" diye zaman zaman kendime sorar ve kafamı sallayarak 'Yıllar ne kadar hızlı uçup gidiyor' derim. Sonra yeniden 'Bunca yıl ne yaptın?' diye kendi kendime sorarım. Yaşadın mı, yoksa yaşamadın mı? Bak, kendi kendime derim ki, bak dünya nasıl da gitgide soğuyor?
Sayfa 36Kitabı okudu
Sabahtan beri birtakım garip duygular, iç karartıcı hisler, cevabı belirsiz sorular aklıma üşüştü. Ne bunları yola getirecek gücüm ne de böyle bir isteğim vardı. Zaten ben, bu hisleri yola getirmeye uygun biri de değilim.
Sayfa 50Kitabı okudu
o ateştendi
bense buzdan.
haddinden fazla yaklaştım,
onun alevlerine.
korlarıyla
eritti beni,
yerde kücücük bir su birikintisine
çevirdi.
zaman içinde
tekrar katılaştım
ama hiçbir zaman
aynı buz olamadım.
Koparılan çiçeği suya koymak kadar gereksizdir kalbe sunulan özür.
Eskiden iyilik yaptığım insanlarin bana asla kötülük yapmayacağını düşünürdüm, kendime yaptığım en büyük kötülük buymuş meğerse.
Ikimiz de aynı şehirdeyiz ve birbirimize varmamız için yarım saatten daha az zaman yeter. Buna rağmen o orada, ben buradayım. Neden? Sebep yok.
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Aynı kitapları okumadığımıza eminim, aynı duygularla okumadığımıza da eminim.
Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duyulara ayak uydurur. Mutlu insan, melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüznü bulur.
Bir duvarın hakkından gelmeye gücüm yetmezse boşu boşuna yırtınacak değilim, ama karşımda gücümün yetmediği bir taş duvar var diye büsbütün boyun eğmeye de razı olamam.
Sonra öğrendim bunun asla olmayacağını, insanların asla değişmeyeceğini ve onları kimsenin değiştiremeyeceğini ve bunun çabalamaya değmediğini.
