piaf
@thesongofsparrows
üşür ve ağlar hep mutlu sandığımız uçurtmalar*
25 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
250 syf.
·
Puan vermedi
"Şimdi nereye?" diye sordu taksici. "Ömer Cemal Bey Sokak'a."
"Tarif edersin. Ben biraz yabancıyım da."
"Biliyorum," dedim. Kız Kulesi'nden havai fişekler atılıyor, Rebi Abi ön koltukta horluyordu. "Hangimiz değiliz ki?"*
"Boktan bir şehir burası," dedim. Bunu söylemek için ne kadar da yanlış bir yer seçmiştim. İstanbul Boğazı altımızda bütün görkemiyle uzanıyordu ve iki yanda şehir ışıl ışıldı. "Manzara insanı aldatıyor. Aslında içi çürümüş. İstanbul bizi hak etmiyor."*
Okur Takip Önerileri
"Ulan kerhaneci. Sen bir numaralı fırlamasın," diye söylenerek başımı okşadı. "Merak etme. Her şey yoluna girecek. "
Çoğunlukla babamın söylediklerine inanma eğilimindeyimdir. Biber yedikten sonra su içersem ağzımın daha fena yanacağı, bazı böceklerin sopayla dürtüklendiğinde top gibi yusyuvarlak bir hale geldiği, efsanevi Beşiktaşlı oyuncu Şükrü Gülesin'in kornerden onlarca gol attığı ve "soldier" kelimesinin İngilizce'de asker anlamına geldiği hep ondan öğrendiğim gerçeklerdi. Ancak bu sefer yanıldığını biliyordum. Hiçbir şey, hiçbir zaman daha iyiye gitmezdi.*
Adalet denen şey bir yalandan ibaretti. İnsanlar suç işledikleri için değil suç işlenmemesi gerektiği için cezalandırılıyordu. Sistem gaddarca bir caydırıcılık üstüne kurulmuştu. Paris Mahallesi'ndeki birkaç zavallının canını yakıyordunuz, bunu gören diğerleri uslu uslu oturmaları gerektiğini anlıyorlardı. Güçlüler güçlerini korumak için gözlerini kırpmadan insanları harcıyor ve adına da toplum düzeni diyorlardı.*