Bir hikâyede padişah vezirine diyor ki: ‘’Bana bir cümle söyle ki teessür zamanlarımda da saadet zamanlarımda da bana yol göstersin. Her ikisine de iyi gelsin. Her ikisinde de yolumu şaşırmamamı sağlasın.’’ Vezir de diyor ki: ‘’ BU DA GEÇER YA HÛ ‘’. Teessür de geçer gider, sürûr da geçer gider..
Kemal Sayar: ‘’Aydınlanma ile beraber aslında insanın ne kadar önemli olduğu, insanın haysiyetinin, biricikliğinin öne çıkarılması gerektiği düşüncesi yaygınlaşmaya başladı fakat burada insana bir sınır çizilemedi. Bir insan kutsamasına dönüştü bu.’’