Ne doğum dediğimiz şey yegâne başlangıç ne de ölüm tam olarak bir sonken, nereden başlatılır ki bir insanın hayat hikayesi.
Ada'nin , Defne'nin, Kostas'in , Yusuf'un, Yorgo'nun hatta incir ağacının hikayesi.
Kişisel çıkar için toplu katliam ,işte o bizim türümüze özgü.
Her dönem birileri birilerinin nefret duyguları yüzünden katledildi ve bir çok hayat bir çok aile bir çok hikaye eksik kaldı.
Nerede savaş ve sancılı bir ayrışma varsa, orada kazanan hiç kimse olmayacaktır -ne de başka bir türden.
Oldukça akıcı ama tarihin derinliklerindeki acıları iki kişinin hikayesi üzerinden anlatan güzel.bir kitap olmuş. Severek okudum.
Bir lanettir, sağlam hafıza.
Unutmak incinmişlerin şifasıdır.
Yaşı ilerleyen insan başkalarının onun hakkında ne düşündüğünü giderek daha az dert ediyor ve işte o zaman da daha özgür oluyor
Ne tuhaf bir yerdi insanın zihni hem memleketti hem sürgün yeri.
Doğa her zaman konuşur bir şeyler anlatırdı, ancak insan kulagı onları duyamayacak kadar sınırlıydı.
Jonathan Franzen, 
Gabriel Garcia Marquez gibi yazarlara benzettim biraz. Ama yine de her ne kadar güzel bir dili olsa da, belki mizahi öğelere daha
