Efsuncu Baba

Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın okuduğum 3. kitabı oldu.
Doğrusunu söylemek gerekirse ilk başlarda nedense sıkıldım ama bırakmak istemedim biraz ilerledikten sonra ise kitap beni sardı iyice merak uyandırdı bir an önce sonuna ulaşmak istedim ve büyük bir ilgi ile devam ettim iyi ki de devam etmişim dedirtti bana.

Hüseyin Rahmi Gürpınar, 'Efsuncu Baba' adlı romanında halkın batıl itikatları ile alay etmiş batıl itikatlarını yanlışlarını, söylentilere çabuk inanan insanlarımızın saflığını ince bir mizahla eleştirmiştir.
Büyü, sihir, tılsım, muska vb. ile uğraşan Efsuncu Baba define arayışına ve kendisine yardım edecek insan görünümlü melekleri, yani onların Allah tarafından gönderilen melekler (Lahur ve Mahur) olduğunu düşünüp ve onlarında kendilerini öyle göstermeleri...
Ermeni iki uyanık genç Agop ve Kirkor ile karşılaşır...

Akıl, bilim ve hakikatin dışında düşünen, körü körüne inanan, sorgulamayan insanlar...
Kendilerini saçma ve ahmakça işler içerisinde bulurlar hem de gülünç duruma düşerler.
Kitap akıcı, güldürücü ve en önemlisi 'düşündürücü ' bir kitap. Cahilliği, bağnazlığı, iyi tarif etmektedir. O zamanda ve günümüzde de hala süregelen ve var olan batıl inançlar, bilgisizlik...
" Hemen her yerde ve hele ilim ve irfanın zayıf bulunduğu memleketlerde hile ve aldatma ile daha çok iş görülür." (alıntı)
"Binaenaleyh ilim irfan çoraklığı içinde kavrulan memleketlerde değil, fen ve bilgide en ileri giden milletler arasında bile bugün bakıcılık, büyücülük, efsunculuk müspet ilimlerden ziyade revaçtadır." (alıntı)
" Her ferdi, hatta her cemaati hoşlandığı yem ile avlarlar." ***
Körü körüne inanmayalım!
Ben romanı beğendim, okumak isteyenlere keyifli okumalar.:)

Gürpınar daha önce okuduğum eserlerinde olduğu gibi bu eserinde de hurafe ve batıl inançlar üzerine eğilmiş. Bu kitapta bunların yanı sıra komediye karşılaşıyoruz. Dönem olarak baz aldığımızda güzel bir komedi diyebiliriz. İstanbul tebaalarının dilini değiştirmeden aktarması ayrı güzel olmuş. İki Ermeni ve bir Müslümanın karşılaşması düşündürücü bir eser ortaya çıkarmış...

Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın eşsiz kaleminden çıkan çok güzel bir kitapla geldim sizlere. Yazar yine komik bir hikaye ile başlayıp yüzyıllar geçse de verdiği ders insanlara örnek olmaya devam edecektir bence. Kısacası konusu; birbiriyle sıkı dost olan iki Ermeni Agop ve Kirkor'un yolu Ebulfazl Enveri adındaki Efsuncu Babayla tanışmasıyla başlar. Agop ve Kirkor kendi işlerinde olan insanlardır,bu durum Efsuncu Babayla tanışasıya kadar devam eder. Ebulfazl Enveri tılsımlara inanan, batıl inancı olan, her şeyi yeri ve zamanında yapan ki bu durum belli şeylere bağlayan birisidir. Ebulfazl Enveri okuduğu bir bilgiyi araştırmadan ona körü körüne inanıp sorgusuzca peşinden gider. Başladığı serüvene Agop ve Kirkor ikilisini de sürükler bir şekilde. Yazar Ebulfazl Enveri karakteriyle cahilliğin ne ladar kötü olduğunu, bir inanç, bağlılık, hurafelere inanmanın sonuçlarını harika bir şekilde göstermiş. Okuduğumuz bilgileri araştırmaya, sorgulamaya sevk ediyor. İnsanların zaaflarını kullanıp kendini akıllı sananlara kitabın sonunda öyle güzel şeyler yazmış ki. Bizler zaaflarımızı başkaları tarafından bize silah olarak kullanmamalarını sağlamalıyız. Eğer bununla baş edemezsen yüzyıllar geçse de, çağ, ilim, bilim gelişse de eğer biz beynimizi kullanmazsak hiçbir şeye yaramayacak malesef.
Herkesin okuması gereken bir klasik, şiddetle tavsiye ediyorum.

İş bankasının çıkarttığı bu seriyi uzun süredir okumak istiyordum. Efsuncu Baba'ya bayıldım. Çok eğlenceliydi. Özellikle Agop ve Kirkor'un diyalogları beni çok güldürdü. İki kafadarın başına gelenler de pişmiş tavuğun başına gelmez bu arada. Muskalara inanan, efsuna inanan zengin bir adamla karşılaşan iki kafadarın yaşadıklarını okuyoruz.

Güldürürken düşündüren bir kitap olması da cabası. Böyle kitapları çok severim. Aslında dönem kitabı olmasına rağmen günümüzde bile hala yaşadığımız şeyleri okudum. Bazı şeyler yüzyıllar geçse de
değişmeyecek sanırım. Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın kalemi, özellikle de kitabın sonundaki bakış açısını ben çok sevdim. Yazar, yalnızca yaşadığı döneme değil gelecek dönemlere de ışık tutmuş.
Gerçekçi bakış açısını da esprili bir dille okuyucuya sunmuş. Mutlaka okunması gereken bir eser. Ben çok sevdim. Kitaba puanım belli zaten. 10/10

Hüseyin Rahmiden okuduğum ikinci kitaptı. İlk olarak Gulyabani kitabını okumuş çok sevmiş ve bir sonraki alışverişimde Efsuncu Baba ilk tercihlerimden olmuştu.
Açıkcası çok fazla Türk klasiği okumadığım için sevip sevmeyeceğim konusunda endişeliydim. Fakat hem Hüseyin Rahminin halkın günlük konuşma kullanması yüzünden olsun hem de Hacer Er’in keyifli çevirisi sayesinde Gulyabani kitabını bir çırpıda okumuştum.

Ancak Efsuncu Baba, Gulyabaniye kıyasla daha kısa olmasına rağmen en başta elimde biraz süründü diyebilirim. 84 sayfa(cık) olduğu için devam edip bitirsemde bir Gulyabani tadı vermedi. Kendimce bana aynı gelmeyenin çeviri olduğu kanısına vardım.

Çeviride bazı sayfalarda 11-12 tane dipnot vardı ve bu beni çok yordu. Agop ve Kirkorun konuşmalarını da bazen anlamakta güçlük çektim. 3 puanı da bu yüzden kırdım. Çevirisinde hoşlanmadığım ufak tefek şeyler olsa da keyifle okunabilecek farklı bir kitap olduğunu düşünüyorum...

Hüseyin Rahmi sofu görünümlü budala karakterlerinden birini daha insanlığın en büyük derdi olarak, gülmeceyle süslü serüvenli bir dille canlandırıyor.

Kıssadan hisse tadında, önemli ders veren tatlı bir hikaye. Hüseyin Rahmi Gürpınar; bu kitabında tabiri caizse; yaşamda hurafelere yer yok, diyor. Bana biraz #kuyrukluyıldızaltındaizdivaç kitabının tadından da verdi. Burada da yine toplumun cehaletini mizahi bir dille aktarmış.
Efsuncu Baba; büyülü,tılsımlı işlerle haşır neşir bir yaşam süren, yıllardır bir hazinenin peşine düşmüş olan ve her şeyi uğurlu gününe uygun yapmaya çalışan takıntılı biridir ama ne takıntı... Çoğu insanın ufak tefek takıntıları vardır elbet ama bu zatı nasıl tarif etsem ki ? Cumartesi günleri uğursuz, salı günü işe başlanmaz gbi düşünceleri olmakla beraber en basit işlerde bile önce yıldız haritasına bakıp ya da mutlaka istihareye yatıp, uğurlu bir güne denk gelmiyorsa o işi ya erteliyor ya da hiç yapmıyor gibi gibi... Hepsini yazamayacağım ama bir sürü şey var. Fakat bu durumun balangıcı çocukluğuna dayanıyor, öyle yetiştirilmiş maalesef.
Bir de Agop'la Kirkor vardı ki onları okurken aldığım keyfi tarif edemem Ermeni Türkçesi ile yaptıkları sohbetleri o kadar tatlıydı ki, okurken sık sık güldüğümü hatırlıyorum.
Efsuncu Baba, onun kızı ve kıza vurgun bir genç adamla ortalık zaten karışıkken bir de işin içine Agop ve Kirkor girmiş, ortaya da bu hikâye çıkmış. Eleştiri yönü çok yüksek, bu ironik hikâyeyi kaçırmayın derim. Sevgilerle...

Kitabı okuyup bitirdim fakat okumasam da olur diyebileceğim sevemediğim bir kitap oldu açıkçası. Normalde ben hemen hemen her kitabı seven, kolay beğenen biriyim ama bu kitabı pek sevemedim. Sonunda bir ders veriyor yazar genellikle kitaplarında ama ben yinede ısınamadım. Olayların yükseldiği o satırlar geçmedi bana.

Tılsımlar, büyüler, batıl inançlar arasında yaşayan Efsuncu baba ve 2 Ermeni arkadaş Agop ve Kirkor’un hikayelerini anlatan Hüseyin Rahmi Gürpınar yine toplumu ve toplumun cahilliğini öyle güzel bir mizah dili ile aktarmış Kİ.. Toplumun cahilliğini eleştiren Gürpınar kitabın sonunda bence bomba etkisi bırakan dönemin siyasilerinden bir ismi de ağır bir şekilde eleştirmiş

Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın üslubunu her ne kadar çok sevsem de, itiraf edeyim bu kitabın ilk sayfaları beni aşırı sıktı ve bir an önce bitirmek için zorla da olsa kendimi okumaya iteledim. Kitabın yarısından sonra ise iş civcivlenmeye ve Gürpınar'ın keyifli mizahı ortaya çıkmaya başladı. Sonu ise hem eğlenceli, hem düşündürücüydü.

Ancak kitap ile ilgili yine bir eleştirim olacak, sanki hikaye biraz oldu bittiye getirilmiş. İlk başlarda olaya kendimi verememem, sayfalar arasında sıkılmam vs. bunlardan mütevellit diye düşünmekteyim. Yine de ne olursa olsun Gürpınar okumaya devam!

Severek okuduğum yer yer kahkaha atmamı sağlayan Hüseyin Rahmi Gürpınar eseridir. Yazar bu eserinde özellikle son sayfalarında beni etkileyen önemli düşüncelere yer vererek kendisini bir kere daha sevmemi sağlamıştır.

Yüz yıl önce dönemin batıl inanışlarını sorgulamak için yazılmış eğlenceli bir kitap. Okuyunca görüyorsunuz ki batı cephesinde hala değişen bir şey yok. Aynı sorgulamayan insan türüyle yola devam ediyoruz.