Babasını kaybettikten sonra eve "babalık" yapmak zorunda kalan yüreği güzel Murat..Öyle hayırlı bir evlattı ki ne anneciğini ne kardeşini ne de mahalle halkını incitmemişti.Tek istediği kardeşini okutup beyaz önlükle görmekti ve bunun için elinden geleni yapıyordu.Ta ki şahadet şerbetini içene kadar.Elif...Küçücük yaşında omzuna yüklenen yükün ağırlığıyla bütün hayallerini askıya almıştı Yusuf'u görene,tanıyana kadar.Ahh Asiye teyze.Elif'in dayanağı,akıl hocası olmuştu.Anne yarısı desek bu kadar olurdu belki.Ya Fırat;her ailede bir "Kabil" olmak zorunda mıydı?
Bir ailenin yaşadığı dram ancak bu kadar güzel bir dille anlatılırdı.Kitabı okurken farklı hayaller içine dalacak ve bazen yüzünüzde tebessümler bazende gözleriniz dolacak.
@olimposyayinlari 'nfan sevgili @ugurgokbulut un kaleminden #birinattiryasamak Herkes hakettiği gibi yaşıyor.Ne büyük yalan.
Sen üzerime üzerime gelerek ne kadar sabrımı ve inancımı sınasan da,ben de her zaman yğzüne gülümseyerek diyeceğim ki sana,"sonuçta sen de benim gibi fanisin be dünya".
İnsanlar için geçmiş denilen zaman kavramı,çoğu zaman yanındayım diyen insan çöplüğünden ibaret.
Unutma,ister kıymetin bilinsin,ister bilinmesin.Senin yüreğin güzelse,Sen Her Yerde Güzelsin.